Mijn Leafdesleven deel 3 – de slimme auto

Zie ook deel 1 en deel 2 van deze serie beschouwingen over de Nissan Leaf.

Lees ook mijn (saaie) uitleg over de laadopties van een Nissan Leaf en wat je moet weten om de juiste opties en een geschikte lader te kunnen bestellen.

Een voor mij belangrijk onderdeel van de lol van de Nissan Leaf is het feit dat er ‘telematica’ in zit. De Leaf kan via een app op de telefoon opdrachten ontvangen (zoals: zet de airco maar vast aan) of de laadstatus van de accu doorgeven.

Mij bleek dat de dealers daar zelf maar weinig van begrepen. Het is duidelijk geen zwaartepunt bij de bijspijkercursussen over elektrisch rijden. Ik ben zelf wel een wandelend IP-adres dus ik vraag wellicht ook teveel details aan zo’n man, maar het meeste van wat ik nu weet heb ik zelf uit moeten vogelen toen ik dat ding al had.

De intelligentie van de Leaf valt uiteen in twee delen: het navigatiesysteem en het communicatiesysteem.

Het navigatiesysteem

We kijken tegenwoordig niet echt meer op van een schermpje in het dashboard en een ingebouwd navigatiesysteem. Dat kost de wereld niet en het is wat fraaier dan zo’n zuignap op je ruit. Dat heeft de Leaf dus ook, afgezien van wat bizarre Amerikaanse low-budget leasevarianten.

De kaart was bij levering al verouderd: de nieuwe afritten bij Hoofddorp en de verlegde N201 bij Uithoorn waren er toen al een jaartje. Mijn losse Garmin wist er al lang alles van, maar de Leaf dacht dat ik door de weilanden reed.
Ook is de weergave niet erg modern: zo zagen die kaarten er zeven jaar geleden uit, maar dat kan tegenwoordig echt beter. Rijbaanhulp? Een verkleinde weergave van de verkeersborden boven de weg? Vergeet het maar.

De Nederlandse stem is van de Limburgse zus van Beatrix, maar die heb ik ingewisseld voor haar Britse nicht. (Dan kijk je ook niet steeds tegen die brakke vertalingen in de menu’s aan.)

En dan nog wat: zelfs mijn eerste navigatiesysteem kende al het truukje om het zoomniveau aan te passen op basis van de gereden snelheid. Op de snelweg wil je immers een andere schaal zien dan in de binnenstad. Nou, dat heeft dit systeem dus niet: je mag zelf in- of uitzoomen. En hoewel de koplampen zelfs als ik onder een fietsbrug of een dikke boomtak rijd nog vanzelf inschakelen, doet de display van het navigatiesysteem daar niet altijd aan mee. Dat moet je dan zelf maar in de nachtstand zetten.

Toch is dat navigatiesysteem van cruciaal belang, want het weet waar heel veel laadpalen staan. Die heb je soms natuurlijk dringend nodig. Wanneer je een bestemming invoert die buiten je huidige bereik ligt, zoekt het zelf laadstations op de route op. Dat is overigens maar van beperkt nut, want als ik van Amsterdam naar Zwolle zou willen, zit ik er natuurlijk niet op de wachten om zes uur op een parkeerterrein bij Ikea Amersfoort door te brengen. Alleen snelladers zijn op dat moment interessant, maar die zijn nu nog schaars. Je kunt beter even je huiswerk doen dan blind te varen op de info in die database waar Nissan uit put. Dan vind je namelijk een snellader bij een wegrestaurant bij ‘t Harde en daar kun je even koffie drinken terwijl dat ding weer bijgetapt wordt. Komt mooi uit.

De grote vraag is natuurlijk: HOE weet die Leaf waar de palen staan (er komen er dagelijks bij), laat staan of ze bezet zijn? En als ik dat aan de verkopers vroeg was het antwoord steevast: ‘Ja eh… via uw smartphone hé. Via bloetoet.’

Het communicatiesysteem: Carwings

Nee dus. Niks bloetoet. Niks smartphone. De Leaf heeft zijn eigen simkaartje! Het is een rijdende smartphone, zeg maar. Zo staat hij voortdurend in contact met het Nissan ‘datacenter’, wat mij een wat wijdse benaming lijkt voor een dienst waarvan ik vermoed dat hij draait op de Pentium 75 die ik omstreeks 1993 naar de kringloop heb gebracht. Maar goed, die verbinding is er dus altijd. En wie betaalt dat? Nissan. Ook dat wisten de verkopers niet, maar de Carwings dienst zit inbegrepen bij het eigendom van die Leaf. Of ik er in de toekomst voor moet betalen weet ik niet en dat zou ook zo’n ramp niet zijn, maar het gaat NIET via mijn smartphone, NIET via mijn data, NIET via wifi hotspots en NIET via Bluetooth. Dat ding heeft gewoon een simkaartje vanuit de fabriek en dat is verder mijn zorg niet.

Via de Carwings dienst kan de Leaf informatie ontvangen en desgevraagd verzenden, actuele locaties (en desgewenst ook de beschikbaarheid) van laadpalen opvragen en zelfs gebruik maken van wat Google diensten zoals ‘send route to car’ en Google Search. Dat laatste is heel aardig: naast een vaste, ingebouwde database met adressen zoals je in veel navigatiesystemen ziet (met ziekenhuizen, IKEA’s, McDrives, parkeergarages en dergelijke) kun je via Google Search ook naar zogeheten POI’s zoeken. Dat staat voor Point Of Interest. Google is natuurlijk actueler dan die ingebouwde lijst. Het is trouwens niet zo dat je de bekende witte pagina en de ‘I feel lucky’-knop ziet: als je wat invult zoekt Google er iets bij wat op een adres lijkt en daar kun je heen navigeren. Meer zie je niet, en al zeker de website zelf niet.
Dat werkt prima als ik ‘parkeren Utrecht’ invoer, maar als ik ‘bruidstaart’ intik hoef ik echt niet te verwachten dat ik bij de dichtstbijzijnde bakker uit kom. Mij lijkt dat logisch, trouwens. Hoe dan ook: die auto kan zelf het een en ander aan gegevens opvragen, al stap je er in je blote togus in. (Kan best, ik heb stoelhoezen.) Je smartphone en je databundel hebben er niks mee te maken.

Wel is het handig om je telefoon met bluetooth te koppelen, want dan kun je fijn handsfree bellen en muziek draaien. Je kunt zelfs je adressenboekje naar het geheugen van de auto overzetten, dat bladert makkelijker.

Overigens zag ik aan de instellingen van de sim, voor zover ik er bij kon, dat het zo te zien via een Noors bedrijf loopt. Geen idee of mijn auto een staande verbinding met Oslo heeft (dat lijkt me een dure grap, zeker vanuit Nederland) maar ik neem aan dat de auto-industrie collectief iets geregeld heeft met de telecom-sector, want Nissan is vast niet de eerste die dataverbindingen in auto’s stopt.

Overigens is dit weer niet te vergelijken met het Amerikaanse OnStar: je krijgt geen telefoniste aan de lijn die je helpt zoeken of die hulp stuurt. Ook is het niet de bedoeling dat je Nissan even belt om te vragen waar je het ding ook weer geparkeerd had, of dat je een seintje krijgt als je wagen tegenwoordig in Warschau rondrijdt terwijl jij dacht dat-ie nog gewoon in Heemstede op de stoep stond.

Je moet Carwings instellen door op de site van Nissan je chassisnummer door te geven en dan een accountje aan te maken. Een paar uur later kun je die gegevens ook invoeren in de Leaf en in de gratis app. Als het mee zit, werkt het dan. Bij mij wel, al moet je niet denken dat het ‘realtime’ is. Ik zie het accupercentage niet live verspringen, maar moet bewust een update aanvragen en krijg dan ongeveer een minuut later de meest actuele stand van zaken. Of niet, dan moet ik het opnieuw proberen.
Het doorgeven van instructies over, pakweg, de verwarming duurt omgekeerd ook al snel een minuut of twee. Dat went wel snel, trouwens. Je moet er even aan wennen om niet als een zenuwenlijder op die ‘refresh’ knop te rammen, het is Facebook niet. (A propos, Facebook… ik kreeg net een mail van Nissan dat ik ook Tripadvisor, Twitter en (de scores van) Eurosport op mijn dashboard kan zetten. Ik zie niet in waarom en ik snap niet precies hoe, door al het marketinggelul heen. Maar dat schijnt dus ook te kunnen. Filmpje!) (Update: dat lukt voor geen meter. Nissan heeft wel een stuk of 6, 7 portals. Die doen allemaal wat anders, zijn allemaal half stuk en zijn niet gekoppeld. Schrijf dat maar op je buik, ondanks dat flitsende filmpje. Ze wilden me voor de Leaf een dienst aansmeren die actuele brandstofprijzen opzocht!)

Je kunt via je smartphone verder ook doorgeven dat het laden moet starten of juist stoppen, maar dat lijkt me alleen van belang voor mensen die een lager tarief voor nachtstroom hebben.

Kortom, met een Tomtommetje en een paar apps op je smartphone had je hetzelfde gekund en vermoedelijk beter, behalve dan dat opvragen van de accustatus. En Nissan heeft er een redelijke forse puinhoop van gemaakt, met alle digitale diensten. Als ik daar al niet uit kom, heb jij echt geen schijn van kans.

Toch verheugt mijn vrouw zich er op dat ze tijdens het ontbijt alvast de auto kan laten verwarmen. Daar hebben we drie maanden voorpret van gehad en dat lijkt ook uit te gaan komen. Ik kan best zonder Eurosport op mijn dashboard en ZEKER zonder Facebook.

Vragen? Geen vragen, mooi. Zo heb ik in drie artikelen de voornaamste zaken wel besproken. Een vierde artikel komt wel als ik ‘m wat langer in gebruik heb.

Zie ook deel 1 en deel 2 van deze serie beschouwingen over de Nissan Leaf. Verder is er nu een artikel over laadpalen, specifiek gericht op de Nissan Leaf maar ook interessant voor wie een ander merk overweegt.

 

Tags: Nissan Leaf