Mijn Leafdesleven deel 2 – eerste indruk
Het is wat vreemd om van een ‘eerste indruk’ te spreken bij een auto waar je lang over hebt nagedacht, een proefrit in hebt gemaakt en een grondige literatuurstudie van hebt gemaakt, maar toch laten we zeggen dat ik na 3 dagen weer een en ander te vertellen heb.
Eerst maar eens even het netelige probleem van de CO2-uitstoot bij de kop pakken. Een vaak gehoord argument is: ‘Luister, het is helemaal niet milieuvriendelijk om elektrisch te gaan rijden. Die CO2-uitstoot mag dan niet uit je uitlaat komen, maar nu komt hij uit de schoorsteen van de elektriciteitscentrale.’
Da’s gelul. Het zou wel kloppen als ik met dit ding in Polen, India of China rondreed, waar ze nog bruinkool stoken om elektriciteit op te wekken. Maar ik rijd in Nederland en ik zag (toevallig, want het milieu was geen enkele factor in mijn beslissing – ik zou nog een wagen rijden die op babytranen en gepureerde zeehondjes reed als dat goedkoop was) dat mijn elektriciteitsleverancier 100% groene stroom levert. 70% waterkracht (dus dat komt uit Noorwegen), 15% biomassa (daar komt wat CO2 bij vrij, dat klopt) en 15% windenergie.
Bovendien moet die aardolie eerst opgespoord en opgepompt worden, daarna per tanker verscheept, dan geraffineerd naar brandstof (dat alleen kost al erg veel energie), dan per tankwagen naar de benzinepomp en dan gaat het in een verbrandingsmotor die een speciale koelinstallatie heeft om de overtollige, nutteloze hitte (= energie) maar zo snel mogelijk te dumpen. En dan laten we de oorlogen die om die olie gevochten worden en de marineschepen die de zeeroutes vrij houden van kapers en ander gespuis nog even buiten beschouwing. Dusss… Meer info hier.
Ik geef meteen toe dat voor het maken van de accu vrij veel relatief zeldzame mineralen nodig waren en dat heeft ook een ecologische weerslag, maar die accu gaat 10 jaar mee en wordt dan gerecycled.
Een veel beter tegenargument zou zijn: ‘Ja maar die Leaf, daar betaal IK aan mee want je krijgt er subsidie op en je betaalt geen wegenbelasting.’ Kijk, DAT klopt als een bus. Waarop ik zeg: Kinderbijslag. AOW. Hypotheekrente-aftrek. Dusss…
Maar hoe rijdt-ie dan?
Lekker. Kijk, dit is geen Bugatti Veyron. Dit is niet de auto voor mensen die graag elke nuance van de ophanging willen voelen en die schakelen op het gehoor. Dit is niet zozeer rijden, alswel verplaatsen. Lekker in de bochten hangen is niet waar je een auto in deze klasse voor koopt.
Het is een automaat (want ja, het is een elektromotor – het zou bezopen zijn daar een versnellingsbak aan te hangen) en er zit duidelijk een computer tussen jou en alle mechanische delen van de auto. Je ‘voelt’ die auto dus niet. Maar die elektromotor trekt wel erg vlot op, als je de ECO-stand tenminste uit zet. Daarmee lever je dan circa 10% van je reikwijdte in. In de ecostand is het allemaal iets slomer en rolt de auto ook niet erg ver door, maar wordt er meer energie teruggewonnen en remt de auto dus af. Wat weer niet wil zeggen dat je meteen vol in de ankers gaat als je je voet van het gaspedaal… pardon het GA-pedaal haalt, maar gewoon dat je minder ver rolt dan een vergelijkbare auto in z’n vrij.
Het rijdt in elk geval niet zoals in zenuwenkarretjes als de Volkswagen Up! en meer van dat blik met fietsbandjes eronder en start/stop motoren. Daar heb ik er een poosje geleden een paar van geprobeerd en da’s niks voor een volwassen vent. Koop dan een Daihatsu Cuore en laat dat 900 cc motortje brullen, dan heb je die lol tenminste.
Veder heb ik zo ongeveer alle opties aangevinkt behalve leren bekleding (vind ik niks, zeker in de zomer) en een zonnepaneeltje dat niks doet voor je bereik maar dat alleen de standaard accu (die heeft-ie ook) opgeladen houdt. Ik heb dus een achteruitrijdcamera met indicatie van de bandenstand (da’s makkelijk achteruit rijden, je ziet de lijn die je gaat volgen), de voornoemde verwarmde stoelen en stuur (maar ook de zijspiegels), een touchscreen voor de bediening van alle instellingen zowel als radio/cd en navigatie, keyless entry en een stuurwiel met meer knoppen dan mijn laptop.
Niet verkrijgbaar zijn elektrisch beweegbare stoelen (wat jammer is, want mijn vrouw en ik hebben heel andere zitvoorkeuren en ik zou graag een auto hebben die aan de gebruikte sleutel weet welke stand het moet worden), een volledig reservewiel (want dat is zwaar en op die plek zit ook al een deel van de accu) en zo’n cruise control die in de gaten houdt hoe snel je voorganger rijdt en dat afremt als er voor je neus opeens een noodstop wordt uitgevoerd. Dan zal ik toch echt een andere klasse moeten gaan rijden, vrees ik. Hopelijk zit dat allemaal in de Tesla, rond 2020…
Een puntje van kritiek heb ik ook. De Economy-stand maakt het wel een vrij suffe auto, moet ik zeggen. Daarnaast liegt de snelheidsmeter dat-ie barst. Ik dacht 100 te rijden, maar dat was volgens een betrouwbare navigatie-app op mijn iPhone eigenlijk maar 90 km/u. Hallo Nissan, da’s 10% verschil! Ik snap dat het helpt als je wat rustiger rijdt in zo’n ding, maar mag ik zelf bepalen HOE snel dat dan is? Het kan geen verkeerde velgenmaat geweest zijn, het ding kwam net uit de fabriek.
Oh, mijn oom zei als eerste: ‘Wat is dat ding groot!’ Die had bij de woorden ‘elektrische auto’ duidelijk aan een golfkarretje gedacht, of een Smart-achtig iets. Nou, die Leaf is VIER METER VIJFENVEERTIG lang. Da’s flink langer dan een Mercedes A en iets korter dan een bestelbusje. We hebben het over een vijfpersoons sedan, kunnen we ophouden in termen van een VW Polo te denken? Dank u.
Oh en hij heeft ook een doodgewone kofferbak ja. De accu ligt op de bodem van de cabine, niet achterin. Daar heb je 370 liter, al moet je meetellen dat daar standaard twee forse laadkabels liggen, waarvan een in een soort kleine rugtas. Haal die er dan maar weer af. Maar je krijgt er, wellicht met wat persen, best een kleine, dode parkeerwachter in. Zeker als je het hoofd er vast af haalt. (Wat ik altijd adviseer.)
De verwarming
De verwarming laten werken kost ook kilometers. Dat is even wennen hoor. In een ‘gewone’ auto produceert de motor zoveel restwarmte, dat je de cabine daarmee zonder problemen en onbeperkt kunt verwarmen. Dat is heel fijn in ons klimaat, al is het wel zonde van de energie die in die verloren warmte zit. Thuis stook je goedkoper.
De airco kost altijd stroom, waarvoor de dynamo harder moet draaien. Dat kost uiteindelijk dus ook energie. Dat is bij de Leaf niet anders, maar wel duidelijker merkbaar. (Voor de volledigheid: er zit natuurlijk geen dynamo in een auto die een energiecel van 24 kWh meesleept, die 12 volt accu wordt gewoon daaruit bijgeladen.)
In de Leaf (althans, in mijn vrij complete uitvoering) zijn een paar extra voorzieningen die het probleem van die verwarming oplossen. Ten eerste zit er natuurlijk gewoon verwarming in. Die doet het sneller dan in jouw wagen, want daar komt pas wat uit als de motor is opgewarmd. Dat kan wel eens een paar blokjes duren, maar deze komt snel op gang.
Ik heb echter ook stoelverwarming en stuurverwarming. Dat kost kennelijk minder energie dan lucht verhitten. Op de achterbank kunnen ze OOK stoelverwarming inschakelen, met een eigen knopje. En kennelijk scheelt dat toch, want als die stoelen warm worden zie ik het bereik niet teruglopen maar als ik gewoon warme lucht wil gaat er meteen 10 kilometer van mijn bereik af. Dat bereik staat trouwens in kilometers aangegeven op het dashboard. Het wordt berekend op basis van het gemiddelde energieverbruik in de laatste 500 meter, plus wat andere sommetjes. Op sommige fora heet die meter de GOM, oftewel de Guess-o-meter. Je kunt er ook voor kiezen het accupercentage op je dashboard te tonen, dat is een absolute waarde.
Als kersje op de taart kun je via je smartphone (of voor de mensen met een meer geregeld leven; op de timer) de verwarming of de airconditioning voor je vertrek alvast inschakelen. Een warme auto wordt dan gekoeld op stroom uit het stopcontact, zodat die energie niet van je bereik af gaat. Omgekeerd kan de cabine lekker opwarmen na een winterse nacht. Evenzogoed is dit niet de gedroomde auto voor rond de poolcirkel of in de woestijn, hoewel er veel Noren en Texanen in rond schijnen te rijden. Die Noren hoor je niet zeuren over hun accu, Texanen wel.
De eerste 500 kilometer
De eerste wat langere rit die ik maakte was er een die ik regelmatig rijd: van Hoofddorp naar het centrum van Utrecht, waar een geluidsstudio zit die mij vaak inhuurt. Dat is geen onverdeeld genoegen, want parkeren in Utrecht is schreeuwend duur en bovendien is het een klotestad om in te moeten rijden. Een verkeerde bocht en je mag voor straf een rondje langs Nieuwegein. Hier had de Luftwaffe beter werk kunnen verrichten dan in Rotterdam, kan ik je zeggen. Ik ging dus meestal met het OV, maar dat wordt een mens ook snel zat.
Nu is het traject 60 kilometer enkele reis. En dat terwijl een volle Leaf nogal optimistisch aangeeft dat je met een volle accu zo’n 148 kilometer ver gaat komen. Aan de krappe kant dus, als je heen en weer wilt. Wel, ik heb het inmiddels gereden. Hoewel ik er pas om 10 uur moest zijn, reed ik om 8:15 de straat uit. Ik heb de snelweg vermeden door zo lang mogelijk de N201 te nemen, daar de A2 op te gaan en er dan zo snel mogelijk weer af, bij de Zuilense ring. Ik reed als een natte krant (voornamelijk 80) in de Economy-stand en had de verwarming alleen maar kort aan, als de ramen te zeer besloegen. Een minuutje was dan genoeg. Het was 8 December, dus ik had toch al handschoenen en een winterjas aan en met de stoel- en stuurverwarming die ik af en toe een paar minuten aan had, was het warm genoeg maar nou niet dat je zegt: ‘Gut, wat een luxe.’
Maarrrr… met 65% energie OVER kwam ik in Utrecht aan. Ik had volgens de ‘voorspelling’ zelfs nog 99 kilometer bereik! Dat had ik dus mooi zuinig gedaan, zij het niet erg snel. Ik vond een parkeergarage waar ik elektrisch kon laden, dus 5 uur later kon ik met een volle accu weer terug. Dat laden duurde trouwens maar 3,5 uur. (Ik krijg een mailtje van mijn auto als het laden gereed is, lief he?)
Terug ben ik gewoon via de snelweg gegaan (A2, A9, N205 maar dat was ook 60 kilometer), heb vlot gereden en de verwarming gewoon de hele tijd aan gehad. Thuis zat er nog maar 38% energie in de tank en was mijn resterende bereik 75 kilometer. Kortom, je hebt zelf enorm veel invloed op je bereik en energieverbruik.
Op de heenweg had ik, grofweg, 10 kWh aan energie gebruikt. Dat kost 20 cent per kWh, bij onze energieleverancier. Dan heb je het over 2 euro aan ‘brandstof’-kosten. Maar 5 uur parkeren in Utrecht kostte me 16 euro en hoeveel dat opladen was weet ik nog niet maar ik ga even uit van 4 euro. Een retourtje 2e klasse met de trein kost 19 euro en ik heb ongeveer even ver moeten lopen van die garage als van het station. En dan had ik nog mazzel dat ik in die garage een laadplek had, want toen ik terugkwam waren ze allemaal vol. Kortom, de trein wint het in dit geval toch nog van de elektrische auto. Sterker nog, als ik een kort inspreekklusje heb (en meestal sta ik na een uur weer buiten) moet ik zowel heen als terug kalm aan doen, want dan heb ik niet veel kunnen bijladen. Ook dat is een beperking van elektrisch rijden: als je ver weg wilt maar daar niet lang hoeft te zijn, heb je de tijd niet om bij te laden.
Maar nu, lief dagboek, wil ik slapen. Een volgende keer meer over het navigatiesysteem en Nissan Carwings.
En vergeet niet:
