Waterpokken vaccinatie voor je kind? Bereid je voor op ellende!
“Komt u Erik halen? Hij heeft waterpokken,” zei de leidster van de kinderopvang via de telefoon. Lekkere timing! We zouden net een paar dagen naar Berlijn gaan, om een jubileum te vieren. De oma’s stonden al in de startblokken om hem die dagen op te vangen.
Het bleken geen waterpokken, gelukkig. Dat zei de huisarts zelf, want we waren toch maar even langsgegaan zodat we eventueel de annuleringsverzekering konden aanspreken. Het bleek alleen een fikse verkoudheid, en bij verminderde weerstand krijgt Erik altijd wat vlekjes in het gezicht.
Inmiddels hadden we wel al informatie over de waterpokken ingewonnen, je kunt maar beter weten wat je te wachten staat. Dat zette ons aan het denken. Waarom wordt in Nederland geen vaccinatie tegen de waterpokken gegeven? In Duitsland, de VS, Italië, Canada en nog 40 andere landen doen ze dat wel. En van het RIVM mag het ook best, maar wel op eigen kosten. (Sterker nog, off the record geven ze toe dat ze het eigenlijk wel zouden willen, maar €100 per vaccin past niet binnen het budget.)
Nou, dat wilden wij dan wel. Op de site van het RIVM staat dat je vaccinatie tegen waterpokken kunt regelen via de huisarts of GGD.
Nou, bereid je voor om flink tegengewerkt en glashard voorgelogen te worden als je besluit je kind te laten inenten tegen waterpokken.
Het is werkelijk bizar. De eerste hindernis was de telefonische bejegening door de assistente van de huisarts. Die deed zo ongeveer of we vroegen of allebei de beentjes geamputeerd konden worden, zodat we niet steeds nieuwe sokken hoefden te kopen. Met een ongekende arrogantie en ongeloof in de stem werden we in feite voor gek verklaard. Als we wilden zou de huisarts ons op termijn van een paar weken wel even in 10 minuten kunnen uitleggen WAAROM we dan zo dom waren.
“De ballen,” dacht mijn vrouw, en belde de GGD. Daar regelen ze ook vaccinaties voor reizigers en de prikkken uit het Rijksvaccinatieprogramma. Maar wat bleek? ‘Wij geven geen vaccinaties buiten het rijksvaccinatieprogramma,’ zei de afdeling consultatiebureau van de GGD Kennemerland. Bizar, want dat is een wettelijke verplichting. En de afdeling reizigersvaccinaties zei dat ze best wilden, maar niet aan het vaccin konden komen.
Dus belde mijn vrouw met het RIVM en trof daar zowaar een aardige meneer aan die verbaasd was te horen dat de GGD en huisarts niet wilden meewerken. Hij legde uit dat we toch terug moesten gaan naar de huisarts en een afspraak moesten eisen. De huisarts kon het vaccin gewoon bestellen en toedienen. En als de huisarts dat weigerde, had die wel de verplichting om ons door te verwijzen naar een andere zorgverlener.
Dus wij weer naar de huisarts. Twee weken later (rekken mensen, rekken) hadden we een afspraak en daar werden we inderdaad een beetje meewarig aangekeken. ‘Ik heb zelf vier kinderen,’ zei de huisarts (een mevrouw, overigens), ‘en het valt enorm mee. Als je geluk hebt.’
Nou, fijn. Maar het kan dus tegenvallen en dan zijn het helse weken. En als het wel meevalt: hij mag dan toch niet naar de opvang en hij is nog zo klein dat hij elke seconde supervisie nodig heeft, dus daar zou dan weer een werkweek in het niets verdwijnen. En bepaald niet de eerste. Dus wij gaven aan dat we dat heel fijn vonden voor de huisarts, maar dat wij gewoon die vaccinatie wilden. En dat we wisten waar we stonden.
Nou, dan ging de huisarts maar eens met flinke tegenzin voor ons bellen met de GGD. En die hoorde hetzelfde als wij: ‘Doen we niet.’ Waarop de huisarts zuchtend besloot dan die twee injecties maar door de assistente te laten geven. Maar niet voordat we nog even glashard voorgelogen werden: ‘Overigens werkt dat vaccin maar 15 jaar. En als ze het op op latere leeftijd krijgen is het VEEL erger. Dus denkt u daar nog maar even over na.’
Dus wij dat Googelen. Waar het op neerkomt is niet dat het vaccin na 15 jaar is uitgewerkt, maar dat de effectiviteit na 14 jaar nog maar 90% is. Wat dus iets heel anders is dan: ‘Uw kind gaat op zijn 16e verjaardag gegarandeerd door helse pijnen,’ wat ongeveer de implicatie was van die leugen. En dan nog: op hun 16e kunnen ze voor zichzelf zorgen en liggen ze toch al de hele dag in bed als het even kan, dus dat lijkt me een veel beter moment.
Wij besloten dus door te zetten en belden om de afspraak te maken. OPNIEUW ging de telefoniste moeilijk doen, want memo’s lezen doen ze kennelijk niet zozeer. Schrijven wel: als je met onze huisarts praat, gaan haar vingers ondertussen als een machinegeweer over het toetsenbord. Je vraagt je af waarom, als vervolgens niemand dat leest.
Vervolgens werden we aan het lijntje gehouden met een kletsverhaal over de houdbaarheid van het vaccin als het eenmaal bij de apotheker lag. Dat moest echt heel nauwkeurig op elkaar afgestemd worden. En maar rekken, jongens. Als we het ze maar lastig genoeg maken, haken ze vanzelf wel af.
De apotheker die het vaccin overhandigde zei overigens dat we groot gelijk hadden, dat het in veel landen heel gewoon is om tegen waterpokken te vaccineren en we ons niet moesten laten intimideren.
Uiteindelijk was de vaccinatie daar en zaten wij om acht uur ‘s ochtends in de wachtkamer. Een assistente zou de prik given. Dat ging goed, maar het is een vaccinatie die uit twee shots bestaat en daar zitten een paar weken tussen. De tweede keer sloopte de assistente de verpakking van het vaccin, ‘want het zit in een andere verpakking dan die andere’. Moest dus opnieuw besteld worden. Wij voor de DERDE keer terug met een kind dat niet echt zin heeft in een prikje, krijgen we een of andere truffel die verbaasd was dat kinderen van 2 bewegen als je ze prikt. Die was een beetje snel met prikken en wij hadden Erik nog niet in de houdgreep. Dus toen moest het NOG EEN KEER!
Dus, ouders van Nederland: je kunt je kind in Nederland laten vaccineren tegen waterpokken. Maar wees voorbereid op arrogantie, keiharde leugens en een marathon van kastjes naar muren en weer terug. Het zou me niet eens verbazen als onze zoon uiteindelijk alleen maar een injectie met fysiologisch zout heeft gekregen…
Update: we wilden hem in Oktober 2018 ook laten inenten tegen meningokokken. Dat was opeens in het nieuws. Nou, dat was weer feest. Mijn vrouw wilde de vaccinatie regelen en hoorde van de assistente dat de dokter dat eerst moest ‘goedkeuren’. Nou, vooruit dan maar. Daar ging een week overheen, dat ‘goedkeuren’. Er werd natuurlijk niet over gecommuniceerd, dus toen mijn vrouw ging vragen hoe het zat kreeg ze te horen dat het wel ‘mocht’, maar best lang kon duren voordat het vaccin beschikbaar zou zijn.
‘Ach, dat lukt vast wel voordat hij 14 wordt,’ grapte Birgit nog. ‘Dus ik krijg nu vanzelf bericht als het klaar ligt bij de apotheek?’
‘Nee, dat moet nog besteld worden.’
‘Maar… ik kwam het vorige week toch bestellen? En het is toch goedgekeurd?’
‘Ah, dus u weet echt zeker dat u die vaccinatie wilt? Maar het kan wel lang duren hoor! En heeft u op de RIVM site over de bijwerkingen gelezen?’
Ik begin het verbale geweld tegen zorgverleners toch wel een beetje beter te begrijpen…
Birgit Warnas heeft bijgedragen aan dit verhaal.
Bronnen:
https://www.rivm.nl/Onderwerpen/V/Vaccinaties
Reacties onder dit artikel zijn bewust uitgeschakeld. Wie echt relevantie informatie heeft kan me mailen, dan voeg ik het wellicht toe.
En vergeet niet:
