Het meterkastprobleem van Ziggo

De firma Ziggo, waar ik al klant was toen ze nog Quicknet, Multikabel en (heel kort) Die Internet Sturmabteilung AG heetten, heeft onlangs een briljant plan geïntroduceerd: omdat ze honderdduizenden klanten hebben, die allemaal een kastje in de meterkast hebben staan, is het haalbaar om een wifi-netwerk te implementeren waarmee je in woonwijken met veel Ziggo-klanten iedereen met een smartphone of tablet van internet kunt voorzien.

Fijn plan. Goed plan. We lopen allemaal wel met een apparaatje op zak en die databundels worden ook steeds duurder, dus gratis wifi is altijd welkom.

Nu lees ik op NU.nl dat het gebruik van het netwerk vooralsnog tegenvalt. Dat verbaast mij niet. Ten eerste is het er nog niet zo lang, maar er zijn nog wel een paar logische verklaringen voor het feit dat nog niet iedereen even die verbinding heeft ingesteld. Oh, hier trouwens een linkje naar dat artikel:

https://www.nu.nl/tech/3565975/ziggos-wifispots-nog-niet-massaal-gebruikt.html

Wat mij wel verbaasde waren de reacties op mijn tweet, van mensen die ofwel dachten dat ik het wel niet begreep, of die dachten dat ik het een slecht idee vond. Dat is een rare gewaarwording. Ik dacht werkelijk dat die internetcolumn die ik circa 1997 in een (hoge)schoolkrantje schreef mij in het collectieve geheugen van de natie tot de definitieve Internetguru had gekroond. Het kan verkeren.

Omdat 140 karakters niet erg geschikt zijn om een paar Twitteraars met een verborgen agenda uit te leggen dat ze onder de verkeerde boom staan te blaffen (om eens een mooie Engelse uitdrukking te jatten), waag ik er maar een artikeltje aan.

Waarom is het nog niet druk op die hotspots van Ziggo? Wel, hierom.

Om te beginnen heb je een inlognaam en een wachtwoord nodig. Dat is niet onredelijk, natuurlijk. Toch voelt zo’n inlognaam voor veel mensen vreemd, want de meeste Wifi-netwerken zijn ook tevreden met enkel een wachtwoord. Het verschil is alleen dat Ziggo per gebruiker een eigen wachtwoord wil uitdelen, om zo meer controle te hebben over wie er gebruik van maakt: zo is er een limiet van 2 apparaten per huishouden (of per Ziggo-lidmaatschap zo u wilt) en is het natuurlijk niet de bedoeling dat mensen die geen lid zijn toch gebruik maken van het systeem.

Die inlognaam en het wachtwoord vind je op Mijn Ziggo. Dat is op zich al een draak van een website, maar de meeste mensen hebben er gelukkig zelden of nooit iets te zoeken. De toegangscodes zijn dus ook vaak kwijt. In het gunstigste geval herinnert iemand zich een vergeeld papiertje in de doos in de meterkast waarin het modem ooit bezorgd werd. Daar staat inderdaad inlog-info op. Maar denk nu niet dat je met DIE informatie Ziggo Hotspots kunt gebruiken, oh nee. Je kunt er de site mee bezoeken om die inlog-gegevens te vinden. Dat lukt ook wel, vooral als je die zwaar dementerende zoekmachine negeert. Ik had 8 klikken nodig, vanaf de voorpagina.

Uiteindelijk krijg je iets wat lijkt op dit:

Gebruikersnaam: 65856360
Wachtwoord: rxitgjhdvvbsdjy

Het is maar weinigen gegeven dat te onthouden. Mijn opmerking op Twitter was, hoewel sterk gedestilleerd, dat dit lastig in te voeren is. Je hebt 2 opties: schrijf dit op een briefje en ga alle telefoons en tablets in huis af, tik het over (lekker, met dit wachtwoord) en stop het briefje in je portefeuille. Dat kan en dat werkt, maar is het gebruiksvriendelijk?

De bron van vooruitgang is ontevredenheid, dus types zoals ik copy/pasten dit in een mail aan zichzelf, met het idee dat die mail dan geopend kan worden op het betreffende apparaatje (de wifi thuis werkt immers al). Met knippen en plakken voer je die gegevens dan in. Toch?

Nee. Niet. En wel hierom: je kunt maar 1 van de 2 copy/pasten. Daarna moet je terug naar de mail om de andere ‘op te halen’. Keer je dan terug naar het invoerscherm, zul je merken dat BEIDE velden weer leeg zijn. En zo komt er dus uiteindelijk toch nog pen en papier aan te pas om op zijn minst een van de twee op te schrijven. (Of je moet het niet erg vinden om een poosje dat nummer als een kruising tussen een mantra en een Sesamstraat-liedje te herhalen terwijl je dat wachtwoord knipt en plakt. Zo doe ik dat dan.)

Mijn punt, heren Twitteraars die zich hier kennelijk druk om maken, is niet dat het niet werkt. Mijn punt is dat het verklaart waarom nog maar zo weinig mensen al deze moeite hebben genomen, ook omdat hun gadgets thuis al werken en ze van hun familie en bij andere vaak bezochte adressen waarschijnlijk ook al het wifi-wachtwoord hebben gekregen. Dan houd je relatief weinig plekken over om te gaan zitten Facebooken, waar zo’n hotspot van pas zou komen.

Ik geef toe dat het voor postbodes en hondenbezitters heel fijn is om rond te kunnen lopen in een groot wijk-dekkend wifi-netwerk, maar die ene keer dat een mens op een bankje in het park zit en denkt: ‘Goh, ik zie een Ziggo-netwerk en ik ben klant, dat zal ik eens even instellen!’ heeft-ie aan alle kanten pech. Als diegene zijn Ziggo-login (voor de site) al weet EN zijn Hotspot-inlogcodes weet te vinden, dan nog is het een heel gedoe om die gegevens vervolgens in te voeren.

En dat, dames en heren, is de reden dat het bij die hotspots nog niet zo druk is. Het vereist voorbereiding, doorzettingsvermogen en een kladblokje plus een pen. Dat is voor veel mensen iets teveel gedoe. Je merkt dat dit is bedacht door een technicus, door iemand die er helemaal geen probleem mee heeft om even wat login-info op te snorren en over te tikken. Maar ja, dat is niet de doorsnee Ziggo-klant. Het is een fout die veel bedrijven (en programmeurs) maken: er van uit gaan dat iedereen wel even de moeite zal nemen om de documentatie te lezen.

Wat Ziggo had kunnen doen is ieder huishouden een brief sturen met daarin die gegevens. Maar ja, dat gaat ten koste van het budget om mij zinloze foldertjes te sturen, dat snap ik ook wel.

Tot slot een verwijzing naar de firma Nokia, die ook iets te lang gedacht heeft dat de klant maar een beetje zat te zeuren om grotere schermen en betere software. Dat kun je nou wel vinden, maar uiteindelijk konden ze die telefoontjes toch aan de straatstenen niet kwijt. De klant, ook de domme klant met het kortetermijngeheugen van een wijngaardslak, heeft nu eenmaal altijd gelijk. En anders ik wel.

En nu weer fijn buiten gaan spelen, ik heb het druk.