Groen rijden is pijn lijden (1)

Posted by Martijn on 07/26/2010 in Blog, Columns | ∞

Ga direct naar de vergelijking tussen de Seat Ibiza Ecomotive en de Skoda Fabia Combi Greenline

Het wordt tijd voor een nieuwe auto, vind ik. Weliswaar ziet mijn huidige vervoer er nog keurig uit, maar een man van mijn kaliber (*) mag zich zo langzamerhand wel in een iets representatievere auto gaan verplaatsen dan een negen jaar oude Seat. Nu betaal mijn auto’s dan zélf, in tegenstelling tot de systeemplafondloonslaven in mijn peergroup, maar tot nog toe was de prijs per kilometer mijn enige zorg. Zo kocht ik ooit doodleuk een Daihatsu Cuore, want dat was lekker licht in de wegenbelasting en wat kon mij het rotten wie er op de parkeerplaats naar keek? Het reed trouwens geweldig, net een soort overdekt skateboard met hulpmotor. En dat met maar 350 cc. Maar climate control, dat heeft toch ook wel wat. Bovendien speelt bij mij mee dat ik ‘m graag even meteen afreken, want de blits maken met een gefinancierde auto is natuurlijk valsspelen.

(* Jaja, meneer heeft het hoog in de bol sinds hij een compleet in mahonie opgetrokken kantoor bezit…)

Later kwam er dus een Seat Leon op LPG. Dat is in feite een verkeerd gestickerde VW Golf (dus goedkoper) die ~~reed als een traktor~~ nogal degelijk aanvoelde, maar het was elke week weer lachen gieren brullen aan de pomp en mooi blauw is ook niet lelijk. Toch?

En op LPG G3, ook niet duur

Ik heb die auto nooit in mijn hart gesloten, maar ik reed echt niet voor lul. De laatste tijd ben ik hem zelfs een beetje gaan verwennen: er zijn wat deukjes uit gehaald, ik heb ‘m door een autocleanbedrijf eens helemaal laten poetsen en reinigen en verdomd, ik heb zelfs 2 euro uitgegeven aan een zilverkleurige trekhaakdop. Je geeft ‘m geen negen jaar oud, geloof me.

Mijn eerste keus was een Maybach 57 Zeppelin. Helaas was die een kleine 320.000 dollar boven budget. (316.000 dollar met inruil.) Daarom toch maar eens een proefrit gemaakt in zo’n nieuwe eco-wagen. Zo’n BPM-vrij bakkie waar je ook geen wegenbelasting voor hoeft te betalen, dat klinkt als muziek in de oren. Dán wil Tinus ook wel nieuw gaan rijden!
Momenteel kun je kiezen uit drie van die auto’s (voor zover ik weet, ik ben geen kenner), namelijk de Skoda Greenline, de VW Polo BlueMotion en de Seat Ibiza Ecodinges. Er is ook nog de Toyota Prius, maar die is een slag of wat duurder en lelijkere konten zie je alleen op een ‘Joyce Roodnat’-imitatieconcours. Beginnen we niet aan. Skoda viel ook af, want die naam heeft bij mij nog altijd Oostblok-achtige associaties. Volkswagen maakt onder eigen naam ook auto’s, is mij bekend, maar de 5000 euro die je extra betaalt voor de merknaam en die je er dus bij verkoop kennelijk voor terugkrijgt steek ik liever vooráf al in mijn zak.

Goed, ik op pad met de Seat Ibiza Ecomotive 1.2 liter diesel met 14% bijtelling, zonder BPM, bereidwillig beschikbaargesteld door Seat Köhler in Hoofddorp, waar ik nota bene een afspraak moest maken voor een proefrit. Dat verwijt ik die dealer natuurlijk niet, laat dat duidelijk zijn. Daarnaast zag ik de Ibiza’s per strekkende oplegger het terrein oprijden, dus toen ik de opmerking maakte dat de malaise in de autobranche kennelijk voorbij was kreeg de aardige verkoper een licht suïcidale blik in de ogen en vertelde me precies hoeveel marge hij per auto maakte (200 euro was al veel) en dat ze al vijf jaar die afgetrapte marmeren vloer in de showroom zouden willen vervangen maar dat het er niet an zat, anno 2010. Ik nam wenend de sleutels in ontvangst, dat begrijpt u. (A propos, het is stukken makkelijker een proefrit met een auto van 18.000 euro te regelen dan om bij tuincentrum Cruquius twee uur een aanhanger met een nieuwwaarde van hooguit 500 piek te huren, weet ik nu.)

De Ibiza Ecomotive heeft exact, maar dan ook exact dezelfde dieselmotor als de Polo Blue Motion en de Skoda Fabia Combi Greenline. Het start-stop systeem is even wennen: je moet namelijk aanleren om bij het stoplicht terug te schakelen naar neutraal en je voet van de koppeling te halen. Op een rit van een uur vind ik dat best, maar als je vijf jaar in een auto zit zijn dat tienduizenden extra handelingen. Daarnaast ben je minder snel weg bij het stoplicht. De motor slaat weer aan zodra je de koppeling intrapt en blijft dan ook aan, dus in de file heb je er niks aan. Gelukkig kan het ook uit.

Onderdeel van ‘het nieuwe rijden’ is dat je je wagen uit laat rollen als je een stoplicht nadert. Dat doe je in de vrije versnelling. Bij dit soort auto’s is het echter de bedoeling dat je afremt op de motor, want zo wint de accu energie terug en hoeft de dynamo op andere momenten de motor minder te belasten. Ook dat is dus wennen.

Verder krijg je op je display advies over de te gebruiken versnelling (vrijblijvend, gelukkig) en natuurlijk over je brandstofverbruik. Ben ik trouwens de enige die 1:25 duidelijker vindt dan 4 liter op 100 km? Of beter gezegd: 1:23 is duidelijker dan 100/4,4347826. Dacht ik.

Kort en goed: de motorprestaties vielen me niet tegen voor een auto die 1:25 verbruikt. De tijd van stoplichtraces heb ik al even achter me en motorrijders doen daar in de auto toch al niet aan. Het rijdt suf en pruttelend, maar het tankt lekker en je hebt nét voldoende power om in elk geval ordentelijk in te kunnen halen. Maar het interieur van die Ibiza, daar werd ik even niet vrolijk van…

Deels lag het aan mij: ik ben weliswaar een man van formaat, maar al was ik dat niet, dan nog leunde ik graag met mijn linkerelleboog op de raamlijst. In mijn Seat Leon, grote broer van de Ibiza, kan dat royaal. In de Ibiza leek het opeens of ik mijn arm in een sling had! Krapjes, dus. Ook mijn rechterknie botste ergens tegenaan, terwijl ik toch altijd languit als een pasja achter het stuur lig. Het venijnige plastic interieur vond ik echter storender. Metallic gespoten plastic ‘cockpit’-displays, plastic stuurtje, plastic pookje… op de foto oogt het modern, maar in het echt ziet het er niet uit. Ik weet niks van auto’s, laat staan van ontwerpen, maar zelfs ik had een prettigere schakelpook af kunnen leveren, gewoon door een oude tennisbal op een bierflesje te prikken. De bediening van de airco was nog het ergst, die zag eruit alsof ze bij Halfords voor een tientje een ‘deluxe fake airco display’ hadden gekocht en er met kauwgum in hadden geplakt.

Ook was het ding nogal luidruchtig, zeker op de snelweg. De motor hoor je niet echt, maar de banden des te meer. Dat zijn extra smalle bandjes die bovendien tot 2.9 bar zijn opgepompt. Weinig weerstand, maar flink wat lawaai. Ook hoorde ik rijwind. Mijn Seat Leon is ook geen bibliotheek, maar daar hoor je voornamelijk de motor brommen en dat geluid is continue (op de snelweg) of als het varieert (in de stad) ben jij de oorzaak en stoort het je dus niet.

Jammer hoor, want op de buitenkant had ik weinig aan te merken. Die vouwen moeten je smaak zijn maar ik houd wel van wat aparts. Al die grijze ronde koekblikken van tegenwoordig maken me erg verdrietig. Seat heeft ook geinige kleuren en in twijfelde alleen nog tussen rood-metallic en geel-goud.

Na een uurtje was ik terug en ik hoefde geen folder. De verkoper lag er niet wakker van: ik was het pand nog niet uit of de volgende proefrijder tufte alweer weg. Ik stapte weer in mijn Seat Leon en voor het eerst van mijn leven dacht ik toen: lekker wagentje is dit toch!

Je moet toch wat, dus uit arren moede dan maar naar de Skoda dealer en de Fabia Combi Greenline. Ik ken al die argumenten wel, dat het Volkswagentechniek is en dat je de meeste waar voor je geld krijgt, maar er staat verdorie wel SKODA op. Ik ga ook niet met een enorme moorkop op mijn dak rijden, hoewel de bakker dat best zou willen sponsoren, dus waarom dan wel een Skoda-logo? Dat merk hadden ze direct na de overname in 1991 moeten laten inslapen. Maar goed, toch eens proberen. Bij Skoda Martin Schilder in Heemstede kon ik direct een proefrit maken, daar deden ze niet aan wachtlijsten. Nee, allicht… Ik heb om de hoek geparkeerd, ben een Playboy gaan kopen en heb die voor mijn gezicht gehouden terwijl ik de showroom binnenglipte, geloof me. Meneer de nieuwbakken zakenmagnaat met zijn voice-over carrière… daar staat-ie dan… bij de Skoda-dealer! Dat kan toch niet?!

Proefrit gemaakt en tjsa, wat kan ik zeggen…

Het was helaas wel twintig keer beter! Stiller (maar nog steeds niet érg stil: rijwind), vlotter (met precies dezelfde motor) en natuurlijk veel comfortabeler uitgevoerd. Mooier ook dan de Ibiza, althans van de zijkant. Mooiere radio, ook. Het kontje is nogal scharminkelig, maar da’s een kwestie van achteruit inparkeren. Met alles erop en eraan kom ik op 18.000 euro inclusief leveringskosten. De Seat met al die opties ligt dan op 20.600 euro. Ook jammer: het interieur is een tikkie gedateerd en het kleurengamma is zo spannend als oma’s ondergoedlade, maar het rijdt al met al wel als een volwassen wagen.

Ik rij dat blauwe geval nog maar even op, denk ik. Als ik een keer rokend op de vluchtstrook sta, zal mijn gezonde verstand het wel winnen. Jammer dat die Skoda dan nog 3 maanden levertijd heeft… Maar ach, anders ga ik tot die tijd voor deze rode beauty: