Link op LinkedIn

Ik stond nog niet op LinkedIn. Gewoon, omdat ik niet overal wil staan. Je moet dat ook allemaal beheren en dat gaat maar ten koste van het spelen van GTA IV. Ik sta ook al op Hyves en dat voelt erg vies. Dan sta je daar, als oudere jongere, tussen de profielen van kinderen en zwangere ex-klasgenoten (niet dankzij mij, overigens) die zich zo de pleuris vervelen dat ze mensen ‘tikkies’ gaan geven. Kun je in een lijst aangeven of je meer een Hugo Boss-man bent of een Dolce en Cabana-type. Wat ik beide niet ben. Dus ik was wel weer even klaar met het ‘social networking’-fenomeen.

Maar goed, iemand die ik hoog heb zitten had ook een LinkedIn-account en was een beetje verbaasd dat ik er nog niet aan mee deed. Vooruit dan maar weer, je weet nooit waar het goed voor is.

Aanmelden bij LinkedIn is heel simpel: je kiest een wachtwoord en mag meteen aan de slag. Vervolgens willen ze even in je Gmail-box loeren om te zien wie je allemaal kent en of daar nog andere LinkedIn-gebruikers tussen zitten. Dan heb je dat maar vast gehad. Dus ik doe dat en verdomd, van de 200 adressen in mijn Gmail-contactenlijst (die zichzelf vult met iedereen waar je OOIT een mailtje naar getikt hebt, dus die zit al snel lekker vol) waren er 8 bij LinkedIn aangesloten. Die vink ik allemaal aan en ik stuur een jolig berichtje: ‘Hee, als jij hier zit moet het wel cool zijn dus ik zit hier nu ook!’

Toen zei LinkedIn: ‘Zeg, je moet nog wel even je account bevestigen voordat we al die mensen kunnen mailen. Controleer je mailbox.’ Dat leek mij redelijk. Dus ik check mijn mail, klik op de bevestigingslink en ga daarna terug naar het vorige scherm, om alsnog die 8 mensen te mailen. Waarop LinkedIn me een kunstje flikt dat de wereld vier gloednieuwe scheldwoorden heeft opgeleverd, die ik hier niet zal herhalen. (Hans Teeuwen zou er nog van gaan blozen, dan heb je vast een idee.)

Want wat gebeurt er? Nou, dat weet je waarschijnlijk wel want half Nederland kreeg toen een mailtje van Ome Warnas! Mijn selectie was verwijderd en nu ging LinkedIn dus IEDEREEN uit mijn adressenboek mailen.

Ik was dus goed Link op LinkedIn. Ze hadden me mooi verLinkt, zeg maar. Heel sLInks, ook.

Daarom besloot ik om direct maar een excuusmailtje te verzenden, ook naar 200 man. Daarna zette ik me schrap voor de lawine van bounces, klachten en andere ellende.

Het viel mee. Sterker nog: ik kan het aanbevelen! De rest van de middag heb ik gezellig zitten mailen met allerlei mensen die ik al eeuwen niet gesproken had en die zich allemaal kostelijk hadden vermaakt met mijn blunder. ‘Blij dat het zelfs JOU kan gebeuren,’ schreef iemand.

Een ander voordeel: LinkedIn dwingt je om je carriere weer eens onder de loupe te nemen. Nu heb ik al acht jaar geen CV verstuurd, al was het maar omdat dat qua portokosten gewoon teveel uit de klauw gaat lopen. Dat krijg je als freelancer: je doet duizend dingen, maar niks is fulltime of voor eeuwig.

Nu ik het zo eens op een rijtje zette, bleek het zowaar nog mee te vallen ook! Het is dat ik mezelf zo goed ken, maar anders zou ik iemand met mijn CV wel inhuren! Bovendien mag je lekker veel over jezelf vertellen en als ik nu IETS graag doe…

Overigens had ik binnen een minuut al 5 mensen die me haddden toegevoegd, waarvan ik er drie niet eens direct herkende. Tsja, weigeren is ook zo onbeleefd en we doen allemaal mee aan het grote ‘vriendjes verzamelen’, of het nu op Hyves is of op een wat professionelere site. Het zal mij benieuwen of ik via LinkedIn ooit een euro zal verdienen, maar in elk geval was het een gezellige middag.

Tags: blunder, linkedin, social networking