Thee zetten voor sukkels

Hallo! Dus jij wilt leren hoe je thee zet? Goed, dan ga ik je daarmee helpen. Ik ben in een uitstekend humeur vandaag, daar moeten we van profiteren.

Wat is het hoofdbestanddeel van thee? Het hoofdbestanddeel. Waarom kijk je me nu zo aan? Ja, je kijkt me raar aan. Als een hond naar een proefwerk wiskunde, dat idee. Ik vraag gewoon wat het voornaamste ingrediënt van thee is. In-gre-die-ënt. Wat er in zit. In thee. Okay, ik ga duidelijk te snel.

Stel, je hebt een kop thee.

Nee, we doen als-o-hooof! Je hebt toch wel eens een kop thee gezien? Nou, wat zit daar in? En zeg geen ‘thee’ want zo waarlijk helpe mij God almachtig, ik bega een ongeluk.

WATER! Halleluja. Ik dacht werkelijk dat we er nu al een eind aan moesten breien. Inderdaad, een kop thee bestaat voor het grootste deel uit water. Heet water, om precies te zijn. Stap één is dus: water koken.

Nou, een recept is misschien wat overdreven. Water koken is echt wel te doen zonder kookboek. Heb je een fluitketel? Nou… kijk eens in de keukenkastjes? Juist. Je moet me een andere keer maar eens uitleggen waarom je onder het bed keek, dat kan ik er nu niet bij hebben. Nee, dat is een pollepel. Ik vroeg om een ketel. Metaal, meestal. Zoek een groot ding van metaal met een handvat.

Oke, technisch gesproken is dit goed, maar dit noemen we een koekenpan. Het zou hier wel mee lukken, maar ik heb het idee dat ik dit ding straks nog nodig ga hebben. Dat zeg ik niet. Een ketel is hoger en er zit een deksel op. Wat? Plastic? Oh, jij hebt een waterkoker! Da’s nog mooier want nu hoeven we het gas niet aan te steken. Ik zag daar nu al als een berg tegenop, eerlijk gezegd. Of je Holleeder met een bivakmuts en een jachtgeweer bij het postkantoor achterlaat…

Laat maar, dat is iets uit de krant. Goed, jij hebt een waterkoker. Hoe zit dat, heeft-ie een stekker? Oh, hij heeft een voetje, nog mooier. Dan hoef je ook niet aan een stopcontact te zitten. Goed, houd ‘m maar onder de kraan.

Laat ik het zo zeggen: doe het deksel open en houd hem dán onder de kraan. Ja. En nu de kraan laten lopen, want zo kan het wel even duren. Goed, hij lekt weliswaar maar in dit tempo hebben we pas over vijf dagen genoeg voor een kopje. En ik ben het nu alweer meer dan zat, laat ik je dat vertellen. Dus… kraan open, ketel eronder en vullen tot het streepje. Welja, we doen meteen anderhalve liter. Kan mij het schelen. Stop! STOP! Nou, bedankt maar weer. Ik dweil het straks wel op. Goed, deksel dicht en nu zet je dus die waterkoker op dat plastic voetje.

Nee, dat voetje hoeft niet op het gasfornuis. Echt niet. Nee, dat werkt anders en als je daar gas onder aansteekt wordt het een puinhoop. Doe dat maar als ik weer weg ben, oké? Sterker nog, dat juich ik toe. Kijk eens aan, het geluk is met de dommen. Nou, de waterkoker staat op het voetje dus nu druk je de knop in… naar beneden ja, da’s wel gebruikelijk. Kijk, oranje lampje. En nu maar wachten. Als het lampje uit is hebben we kokend water.

Kunnen we mooi even de rest voorbereiden. Pak maar twee kopjes. Of nee, da’s porselein. Pak maar een mok. Doe maar die waar een stukje uit is, met Donald Duck. Enne… ik wil wel die met ‘Verzekeringskantoor Van Amerongen’ erop. Altijd al een leuke tekst voor een mok gevonden. Goed, zet maar op tafel. Heb jij suiker in je thee? Nou, ik wel. Maar ik heb zoetjes op zak, dus dat scheelt weer. Doe mij maar wel een lepeltje.

Keukenla, gok ik. Oh wacht, die ligt vol met messen… Stop! Haal je hand daar weg! Dit doe ik wel even, ik wil niet dat je daar in de buurt komt. Kom op, weg bij die la. Dit hoef je er niet bij te leren, jij hoeft toch niet te roeren. Goed, lepeltje voor mij. Nu het belangrijkste…

Gebak? Ben je jarig dan? Nee, ik bedoel de thee zelf. Theezakjes, heb je die? Meestal in een blikje, of een houten kistje. Geen idee, ik woon hier niet. Maar als ik moest gokken, opende ik die doos waar met enorme letters TEA op staat. Daar, voor je neus! KIJK DAN!

Da’s Engels voor thee, daarom kon je het niet lezen. Oh kijk, allemaal verschillende smaken. Heb jij een voorkeur? We hebben perzik, aardbei, maracuja, citroen, groene thee, darjeeling, earl grey, lady grey.. Zou er ook nog thee met theesmaak in zitten of is dat teveel gevraagd, denk je? Ik maak een grapje, ik verwacht niet echt dat jij het antwoord weet. Maar welke smaak?

Dit gaat te lang duren, je drinkt maar perzikthee. Vind ik echt wat voor jou. Hee, hoorde je die klik? Het water heeft gekookt. Okay, nu even concentreren. Als je dit verpest, wordt het een enkeltje Beverwijk en daar heb ik nu echt geen tijd voor. Hoewel ik er best van zou genieten om je te horen gillen als een varken, eerlijk gezegd, want mijn geduld is echt vrijwel op, vriend… Nou, pak die kan en zet hem VOORZICHTIG op tafel, naast de mokken. Doe maar met twee handen, veiligheid voor alles. En denk erom, hij is zwaar.

Ik durf bijna niet te kijken… Is het gelukt? Echt waar? Nou, zie je dat er aan de andere kant van het handvat een tuitje zit? Ja, daar. Nu doe je het volgende: je tilt de waterkoker op en je kantelt hem. Kijk, zo… Nee, naar mijn handen kijken! Niet naar mijn gezicht! Zie je dat? Dus ik houd ‘m schuin en nu stroomt het water eruit, in die mok. Okay, nu jij.
Wacht even, ik ga bij de bank staan. Wachten! Okay, nu kan-ie. Zeg, als het mis gaat, ren je naar de badkamer, okay? Dan zet ik je onder de koude douche. Dus… kan optillen… schuin houden… NEE OEN, BOVEN DIE ANDERE MOK, deze zit al vol! Dat zie je toch!

Ja… het was mooier geweest als je tussen de twee mokken in even was opgehouden met schenken, maar het is schoon water zullen we maar zeggen. Zet die kan neer. Okay, ik kom weer naar je toe.

Nu het zakje erin en even wachten. Wat doe je nou! Druif! Dat zakje zit IN dat papiertje! Kijk, zo… Zie je wel? Je gooit toch niet het hele… Nou ja, laat ook maar. Het duurt wat langer, maar het werkt wel. Kijk hoe ik het doe: in het vervolg haal je dus het zakje uit het papiertje… naar mijn HANDEN kijken! … en dan laat je dat in de thee hangen. Een minuutje is genoeg. Wacht, ik roer bij jou wel even en dan schep ik de papierprut er ook uit. Zo… Kijk eens aan, perzikthee. En brand je lippen niet. Sukkel…

(Naar een idee van David Neilsen.)