Vrouwen zijn gras. Niet zomaar gras, maar allemaal verschillende soorten gras. Mannen daarentegen zijn paarden. Paarden houden ervan om te draven, liefst van de ene soort gras naar de andere. Helaas worden de meeste paarden uiteindelijk gevangen en krijgen ze de rest van hun leven maar één soort gras te eten. Dat is zielig. Snapt u wel?

Deze lulkoek is een theorietje van Jimmie Shannon (Chris O'Donnell). Hij gebruikt het als excuus om geregeld van vriendin te wisselen. Als een van zijn vrienden in het huwelijk treedt, trekt Jimmie (die overigens als manager van een biljarttafelfabriek de kost verdient) een smoel alsof de man in kwestie voor een executiepeleton wordt geleid. Als hij Anne (Renée Zellweger, die huilebalk uit Ed-TV) ontmoet vraagt hij haar na lang twijfelen uiteindelijk ten huwelijk, voornamelijk om te voorkomen dat ze hem weer verlaat. Hij doet dat echter op een ongelofelijk klungelige manier en de uiteindelijke aanzoek bestaat uit "Dus... jij wint." Anne pikt dat niet en gaat uithuilen bij haar ouders.

Direct na dit fiasco ontdekt Jimmie dat zijn opa (Peter Ustinov) hem een fortuin heeft nagelaten op voorwaarde dat hij voor zijn dertigste (in casu morgen) trouwt. Doet hij dat niet, dan loopt hij niet alleen het geld mis maar moet ook de biljartfabriek worden verkocht en dat betekent dat iedereen zal worden ontslagen. Klinkt het bekend? Een van de bijfiguren begint nota bene zélf al over Brewsters Millions!

Omdat Anne onvindbaar en onwillig is, moet Jim 'om de zaak te redden' zo snel mogelijk op zoek naar een huwelijkspartner en daarvoor gaat hij al zijn ex'en af. Dat is natuurlijk een keurcollectie bitches en gestoorden, die het Jimmy erg lastig maken. Nou, en dat moet dan leuk zijn. Maar dat is het niet. Daar is het basis-idee te flauw voor en de uitwerking blijft ook te braaf. Zelfs bij de aanblik van duizend vrouwen in trouwjurk die door de straten van San Francisco rennen kon ik geen glimlach meer opbrengen. Volgens mij ben ik tijdens de voorstelling even hersendood geweest.

Zou er echt een markt zijn voor voorspelbare, zouteloze en oppervlakkige films? Dat moet haast wel, anders werden ze niet gemaakt. Misschien is dit wel wat ze een 'familiefilm' noemen, al heb ik geen familieleden die dit meer dan vijf minuten leuk zouden vinden. We zouden hier eigenlijk alleen naar kijken als het enige alternatief een vakantievideo van Oom Wim was (een Parkinsonpatiënt met een voorliefde voor in- en uitzoomen).

Dit is een remake van 'Seven Chances', een geluidloze zwart-wit film film van Buster Keaton uit 1925. Andere recente, waardeloze remakes zijn onder meer The Thomas Crown Affair, The Out Of Towners, The Haunting en You've Got Mail. Stuk voor stuk films die niets toevoegen aan het origineel. The Bachelor past perfect in dit rijtje maar is zo vlak en suf dat SBS 6 zich er nog voor zou schamen.

Score: 4/10
Martijn Warnas

Alle informatie op Warnas' Movie Academy is eigendom van Warnas.net en mag niet op een andere manier worden bekeken, verspreid, geciteerd of gebruikt dan door het bezoeken van deze website, behoudens schriftelijke toestemming van de maker, te bereiken via .