Het is een slecht teken als ik geen zin heb om aan een review te beginnen. Het kán luiheid zijn, maar meestal kan ik niet wachten om te vertellen over een mooie film of op zijn minst een goed idee. En hoewel een film met Jack Nicholson bijna niet slecht kan zijn, of in elk geval niet saai, is dit op zijn minst een zeer tam verhaaltje te noemen. Het gaat dan ook helemaal over de problemen van (sommige, met name fictieve) vijftigers.
Nicholson speelt Harry Sanborn, een man die het vrijgezel zijn tot een kunst heeft verheven. Ver in de vijftig, maar nog steeds aan het rommelen met meisjes van net in de twintig. Uiteraard is hij ook een geslaagd zakenman, want een grote bek is niet alleen handig bij het versieren. Als de film begint rijdt Harry dan ook in zijn sportwagen met een smakelijke jongedame richting een luxe villa, met een leuk weekeind in gedachten. De villa is van de moeder van het mokkeltje, en er onstaat enige paniek als blijkt dat mamma thuis is.
Die mamma is de bekende schrijfster Erica Barry, een kordate tante die helemaal niet gediend is van types zoals Harry. Helaas voor haar (en hem, niet te vergeten) krijgt hij een lichte hartaanval in haar huis en het loopt er op uit dat hij moet blijven logeren. Nou, dan kunt u zich de rest wel zo'n beetje voorstellen, behalve misschien dat de arts van Harry (gespeeld door Keanu Reeves, best een verrassing na een hele serie hoofdrollen) heel duidelijk een oogje op Erica blijkt te hebben.
Zal ik eens iets raars zeggen? Ik had nog nooit van die hele Diane Keaton gehoord. Gek hé? Ze speelt kennelijk graag in films die ik liever oversla. Dat maakt het lastig haar prestatie te beoordelen. Het was niet slecht, al zou het me niks verbazen als een andere actrice er honderd keer meer uit had gesleept. Maar dat gevoel heb ik over de hele film, dus misschien is dat unfair. Aan de andere kant: scenariste en regisseuse Nancy Meyers schreef het script specifiek voor deze twee acteurs. Keaton hield er een Oscarnominatie voor beste actrice aan over. Met alle respect: dat is onzin. Deze rol is appeltje eitje voor een actrice die kennelijk al zo lang in het vak zit. Beetje bitchen, beetje flirten, beetje huilen… veel vrouwen doen de hele dag weinig anders. Ja, niet dan? En zeker voor Keaton, die bekend staat als een tikkie labiel en dat bewees door tijdens een persbijeenkomst voor deze film te gaan janken 'omdat de pers van die rare vragen stelde'.
Jammer dat Jack ook weer uit bekende vaatje tapt. Zijn neurotische brombeer Melvin Udall in As Good As It Gets (ook zo'n non-titel, by the way - zo verzin ik er in een middag honderd, mits het leuk schuift. You Win Some, You Loose Some, The Way The Cookie Crumbles, Would If I Could, The Last Straw, etc.) was tenminste een leuke variatie op de boef die hij zo goed kan spelen. Dit is gewoon die boef, maar dan een die langzaam leert dat (geeuw…) een langdurige relatie met een vrouw met kraaienpootjes ook zo zijn leuke kanten heeft.
Ik verwacht echt geen screwball comedy met taartengooierij, maar voor een comedy is dit gewoon aan de saaie kant. De romantiek ligt er erg dik op, maar dat zal de doelgroep wel waarderen. Het lijkt me een typische zwijmelfilm, die voor mannen ook redelijk te doen is dankzij de spaarzame momenten dat Jack zich lekker misdraagt.
Score: 7/10
Martijn Warnas
|
Alle informatie op Warnas' Movie Academy is eigendom van Warnas.net en mag niet op een andere manier worden bekeken, verspreid, geciteerd of gebruikt dan door het bezoeken van deze website, behoudens schriftelijke toestemming van de maker, te bereiken via . 
|