Rosie is een dertienjarig meisje. Ze woont in een saaie wijk vlak bij een raffinaderij, waar haar moeder Irene als bedrijfsverpleegkundige werkt. Het zijn echter niet alleen de ploegendiensten van haar moeder waardoor Rosie zich vaak alleen voelt: ze moet haar moeder bijvoorbeeld ook 'zusje' noemen, omdat de mannen waarmee die geregeld thuis komt anders bij voorbaat al wegrennen. Aangezien Irene al op haar 14e van Rosie beviel, kan dat ook. Toch vindt Rosie dat niet leuk. Tot overmaat van ramp trekt Irene's gokverslaafde broer Michel tijdelijk bij hen in. Dat kost Rosie haar kamer.
Rosie is een typisch meisje van 13 uit een arbeiderswijk: blote spillebenen onder een veel te grote, zwartwitte jas, dunne lippen, een mopsneusje en een onopvallend gezicht. Zulke eendjes worden later vaak mooie zwanen, maar Rosie wil daar niet op wachten. Ze leest romannetjes die bepaald niet voor jonge meisjes zijn bedoeld en trekt zich terug in haar eigen fantasiewereld.
Op een dag duikt Jimi op, een zestienjarig blond lefgozertje. Rosie wordt tot over haar oren verliefd en laat hem dat duidelijk weten. Ze stapt samen met hem uit de bus, tikt hem op de schouder en informeert of hij misschien met haar wil trouwen.
Helaas heeft Jimi een slechte invloed op Rosie. Het begint met het jatten van een portefeuille en winkeldiefstal, maar het wordt al snel erger. Op een dag ziet Rosie een onbeheerde baby in een kinderwagen en besluit ze dat het mannetje voortaan haar zoon is. Jimi is echter minder blij met de rol van vader dan Rosie had gehoopt.
Ondertussen heeft Rosie ook nog eens ruzie gekregen met Michel. Deze is dan wel gokverslaafd, maar verder is het een aardige kerel en hij toont in elk geval meer interesse in zijn nichtje dan haar moeder. Aangezien Rosie echter voornamelijk rottigheid uithaalt, wordt Michel de kwaaie pier. Aangespoord door Jimi besluit Rosie dan ook dat hij maar moet verdwijnen. Daar heeft ze zelf zo haar manieren voor.
Rosie wordt gespeeld door Aranka Coppens. Dat doet ze goed. Erg goed. Heel erg goed, zelfs. Je mag zelfs wel zeggen dat ze de andere acteurs helemaal wegspeelt. En dat voor een meisje dat letterlijk van de straat is geplukt, omdat de regisseuse na 150 screentests met andere meisjes wanhopig was geworden.
Het verhaal bevat aan het eind twee verrassingen, die ik uiteraard niet zal verklappen. De rest zit echter ook goed in elkaar. Weliswaar is het Vlaams voor Nederlanders niet altijd even goed te volgen, maar dat is nauwelijks een probleem. Desalniettemin is het allemaal tamelijk zwaar op de hand. Direct aan het begin wordt een zwaar probleem voor je voeten geworpen en als je niet uitkijkt neem je dat nog mee naar huis ook, want 'ze leefden nog lang en gelukkig' zit er helaas niet in. Er is geen enkel luchtig moment, geen sprankje hoop.
Kortom: een sfeervolle film, goed geschreven en knap gespeeld. Helaas totaal ongeschikt voor een leuk avondje uit. Scenariste en regisseuse Patrice Toye was duidelijk niet van plan haar geld terug te verdienen met, pakweg, volle zalen. Maar goed, dat is haar probleem. Aranka zien we vast nog wel eens terug, al hoop ik voor haar dat ze nu niet voor de rest van haar leven aan dit soort rollen vast zit. Rosie is mooi, maar droevig. Te droevig, naar mijn smaak. Geen aanrader. Helaas.
Score: 7,5/10
Martijn Warnas
|
Alle informatie op Warnas' Movie Academy is eigendom van Warnas.net en mag niet op een andere manier worden bekeken, verspreid, geciteerd of gebruikt dan door het bezoeken van deze website, behoudens schriftelijke toestemming van de maker, te bereiken via . 
|