Het korps van Reno is niet zo groot en bestaat natuurlijk uit een collectie hele vreemde types. De leider is Luitenant Jim Dangle, een voormalig ober die niet zo heel erg latent homosexueel is en bovendien altijd, maar dan ook altijd, in korte broek loopt. Ik ga de rest van het zootje niet allemaal benoemen, maar er is een blonde sexbom, een muizige en wanhopige verliefde kluns, een streetwise negerin met een kont als twee slecht geparkeerde Cadillacs, een lesbienne en meer van zulke stereotype eh… types. Ze zijn er allemaal aan gewend dat er een cameraploeg rondloopt, zelfs als die hun ergste blunders vastlegt.
Het korps krijgt een uitnodiging om een nationale politie-conferentie bij te wonen, die wordt georganiseerd in Miami. Ik weet niet of je Reno kent, maar het is er heter dan in Satans' waterkoker en een tripje naar Miami is dus een uitje voor de dames en heren. Bovendien is Reno een stuk veiliger zónder dat korps, al houdt de serie zich met dat soort details toch al niet bezig.
Eenmaal in Miami, waar alle remmen los gaan en de blondine bijvoorbeeld zo dronken wordt dat ze een tatouage op haar borst laat zetten van een man die ze verder niet kent en daarna ook niet meer kan vinden, krijgen ze echter geen toegang tot het conferentiecentrum. Ze staan namelijk niet op de lijst. Teleurgesteld druipen Jim en zijn collega's af, maar achteraf blijken ze mazzel te hebben: een terrorist verspreidt een gevaarlijk virus, waardoor de 2000 in het centrum aanwezige smerissen (waaronder het korps van Miami) niet meer naar buiten mogen. Het is nu aan Reno's Sheriff's Department om niet alleen de orde in Miami te handhaven, maar ook om op zoek te gaan naar de terroristen en het tegengif te vinden. Aardig gevonden, moet ik zeggen.
Net als de TV-serie bestaat de film voornamelijk uit losse fragmenten. Zo worden Jim en zijn collega Jones bij een probleem met een huisdier geroepen. In Reno kunnen ze met zijn achten in een kringetje nog geen kip doodschieten, dus als ze hier met een alligator in een zwembad worden geconfronteerd besluiten ze dat ze maar beter de benen kunnen nemen. Maar dan duikt er een dronken man op, die het beest gaat pesten. En ik zal niet teveel verklappen, maar deze film zit heel ruim in de pistoolschoten, bloed, poep- en piesgrappen én in de borsten. Er spoelt bijvoorbeeld een dode walvis aan op het topless-gedeelte van het strand en van alle manieren om dat beest op te ruimen kiezen ze een van de meest onhandige.
De film is wel aardig, met name vanwege de tieten en de werkelijk ongegeneerd grove grappen over sex. (Ja hoor eens, Einstein deed je ook geen groter genoegen dan door hem aan zijn vinger te trekken als-ie het vroeg.) Toch is het waarschijnlijk leuker als je ook fan van de serie bent en persoonlijk ben ik dat niet. Een kwartiertje op zijn tijd is echt wel genoeg. Maar goed, de film doet wat-ie doen moet en daar gaat het om. Fans zullen ongetwijfeld dubbel liggen en er is ook geen gebrek aan leuke stuntjes of goed uitgewerkte grappen. Zo is er een heel lang, bijna ononderbroken shot waarbij de camera langs alle hotelkamers gaat waarin de agenten hun intrek hebben genomen en je stuk voor stuk de meest schokkende, ranzige en hilarische taferelen ziet. Je kunt het platvloers vinden, maar het resultaat is toch een stukje scherper dan, pakweg, Police Academy. Laat je vriendin lekker thuis en bel je vrienden op om deze film te gaan zien. Succes verzekerd.
Score: 7/10
Martijn Warnas
|
Alle informatie op Warnas' Movie Academy is eigendom van Warnas.net en mag niet op een andere manier worden bekeken, verspreid, geciteerd of gebruikt dan door het bezoeken van deze website, behoudens schriftelijke toestemming van de maker, te bereiken via . 
|