Er was ooit ook een podcast. Klik hier

Gezien de doelgroep van mijn besprekingen, volwassenen, leek het me eerst een beetje onzinnig om nog eens weer te gaan geven waar het verhaal over gaat. Pluk, dat hoorde toch bij een nette opvoeding? Maar toen herinnerde iemand mij er aan dat Annie het verhaal pas in 1971 publiceerde, dus dat de meeste mensen van veertig jaar vast wel van Pluk gehoord hebben, maar het boek daarom nog niet persé hebben gelezen. Goed, laat ik dan toch maar even een samenvatting geven, al voelt dat een beetje alsof ik de tafel van drie moet dicteren. Ik word er erg melig van, merk ik wel.

Pluk is een jongetje dat om een of andere reden buiten iedere vorm van ouderlijk gezag is gevallen maar wel vrolijk rondrijdt in een klein, rood kraanwagentje. (Ik heb altijd gedacht dat Pluk daarmee zijn ouders heeft doodgereden. Waarom is dat ding anders rood?)
Op zoek naar woonruimte komt hij bij de Petteflet, waar hij aanvankelijk door de portier wordt weggestuurd. Naast de flat is een park, de Torteltuin. Daar slaat Pluk zijn tentje op, maar dan hoort hij van een vriendelijke duif, Dolly, dat het torenkamertje van de flat leeg staat. En zo komt Pluk toch in de flat te wonen, al is niet iedereen daar blij mee. Zo is daar mevrouw Helderder, een vrouw met smetvrees. Zij is de hele dag bezig met poetsen en haar dochtertje Aagje mag dus ook niet buitenspelen omdat dan haar kleren vuil worden. Aagje wordt echter zo geil als een bos uien van die lekkere stoere Pluk met zijn kraanwagen en probeert steeds te ontsnappen.
Wie wél buiten mogen spelen zijn de Stampertjes, de vijf zoontjes van een alleenstaande vader die het huishouden niet aankan en daar eerlijk gezegd ook niet erg mee lijkt te zitten. Vader Stamper bakt elke dag patat en omdat mevrouw Helderder zijn benedenbuurvrouw is, heeft hij overal matrassen op de grond gelegd tegen de geluidsoverlast. Dat is ook één van de taferelen die Fiep Westendorp zo leuk illustreerde in het boek en de filmversie stelt in zulke gevallen gelukkig nergens teleur! Verder maakt Pluk nog kennis met Zaza de kakkerlak en meneer Pen, eigenaar van het winkeltje op de begane grond van de flat. Meneer Pen wordt gespeeld door Arjan Ederveen en de stem van Zaza is, om het voor de ouders ook een beetje leuk te houden, die van Jan-Peter Balkenende. Of liever gezegd, de stem van de man die hem in Kopspijkers imiteert op een zodanige manier dat mij altijd uitgelegd moet worden of die man nu JP, Frank de Grave of Gerrit Zalm zit na te doen. In elk geval is Zaza door die stem een nogal zeikerige kakkerlak geworden, met zinnetjes als: 'Ik had liever appelschilletjes te eten gekregen, maar we moeten nu eenmaal allemaal de buikriem aanhalen.'
Kortom, dolle pret in die Petteflet.

Pluk krijgt echter problemen als Mevrouw Helderder hem uit zijn torenflat probeert te verjagen. Daarnaast duikt er opeens een bouwkeet op in de torteltuin, waar de 'stadsarchitect' al weken met een meetlint in de weer is. Hij is van plan op de plek van het park een groot museum te bouwen. De burgemeester, een gastrol van Erica Terpstra, heeft zelfs al een bouwvergunning afgegeven. Weliswaar is de Torteltuin de enige broedplek van de zeldzame Krullevaar, maar aangezien dat beest onlangs is uitgestorven kan die tuin nu rustig gesloopt worden. Op aanraden van meneer Pen gaat Pluk dus op zoek naar de Kluizelaar, een zonderling die in de Hasselerwaard woont maar die voor elk probleem een oplossing schijnt te hebben. Voor Pluk is daar wel haast bij, want als de tuin wordt omgespit zullen de bouwvakkers de met bandensporen overdekte lijken van zijn ouders ontdekken! (MARTIJN!!! - Ed.) (Jaja, dat van die lijken was een geintje.... zucht. Ik mag ook nooit eens wat.)

Pluk van de Petteflet is een uitstekende kinderfilm, maar ook voor volwassenen is dit bepaald geen straf. Dat zit hem voor een groot deel in de rolverdeling. Jack Wouterse is eigenlijk altijd goed, maar om hem als vader Stamper te casten is een briljant idee geweest. Verder staan er ook nog heel wat bekende namen op de aftiteling, al heb in de stem van het verlegen konijn Dolf Jansen niet herkend en weet ik ook niet wat Marc-Marie Huijbrechts heeft ingesproken.
De tienjarige Janieck van de Polder is een prima Pluk, al maakt hij een beetje de indruk van een soort gedresseerde pup die steeds voorbij de camera naar zijn trainer staat te kijken. Maar goed, wat wil je ook van een mannetje van tien. Ik zie het Anthonie Kamerling zelden beter doen, eerlijk gezegd.

Hoewel ik het boek zeker twintig jaar niet gelezen heb, meen ik dat er toch wat stukken uit het verhaal zijn verdwenen. Dat geeft in dit geval niks: de belangrijke fragmenten zijn bewaard gebleven en het maakt het (voor)lezen van het boek aan een nieuwe generatie daardoor alleen maar leuker. Wel komt de uitleg van sommige dingen, zoals het effect van Hasselbramen op volwassenen, een beetje in het gedrang. Die Balkenende-kakkerlak is een beetje goedkoop, maar de zaal lag dubbel dus wie ben ik dan om daar verder over te zeuren. En persoonlijk had ik een animatiefilm eigenlijk net even leuker gevonden, maar ik snap best dat zoiets stukken duurder is dan met twee decors, wat kinderen en een paar poppenkastpoppen een paar weken raggen in een studio. Kortom, petje af voor Pluk van de Petteflet. Hopelijk gaat producent (Burny) Bos Bros. ook het boek Wiplala eens op dit niveau verfilmen!

Score: 8/10
Martijn Warnas

Alle informatie op Warnas' Movie Academy is eigendom van Warnas.net en mag niet op een andere manier worden bekeken, verspreid, geciteerd of gebruikt dan door het bezoeken van deze website, behoudens schriftelijke toestemming van de maker, te bereiken via .