Stomtoevallig zond SBS 6 laatst The Nutty Professor (deel 1, uit 1996) uit. Nou ja, toevallig... net in de week dat deel 2 in premiére ging zal dat wel niet geheel toevallig zijn. Het kwam echter wel goed uit want als je deel 1 hebt gezien is deel 2 een stukje duidelijker. Voor wie dat gemist heeft even een korte samenvatting:
Professor Sherman Klump (Eddy Murphy) is een geneticus die een manier ontdekt om af te vallen. Ze zeggen wel eens dat in ieder dik persoon zit een slank persoon te wachten om 'vrijgelaten' te worden en in het geval van de monsterlijk dikke Klump is dat letterlijk het geval: zodra Klump slank is verandert hij in Buddy Love, een luidruchtige en doortrapte vrouwenversierder. Het effect is echter altijd tijdelijk en uiteindelijk realiseert Klump zich dat wondermiddeltjes niet de beste manier zijn om je doel te bereiken en als beloning wordt een lekker ding (Jada Pinkett) verliefd op hem. Klumps voornemen om af te vallen en de opbloeiende relatie waarmee deel 1 eindigde zijn kennelijk niet echt van de grond gekomen. Daarom speelt Janet Jackson deze keer het mooie meisje dat op vetvlekken valt. Waarschijnlijk is Klump in bed een keer op die eerste vriendin gerold en is ze daarom overleden ofzo. Je weet maar nooit.

Een van de meest populaire elementen van deel één was de moddervette en hilarische familie van Sherman, (vrijwel) geheel gespeeld door Eddy Murphy, die sinds zijn film Coming To America een soort specialiteit heeft gemaakt van dubbelrollen. Deze familieleden krijgen in deel 2 een prominente rol, al blijft Klump de hoofdrolspeler. Buddy Love keert ook terug, omdat professor Denise Gaines (Janet Jackson), een collega van Klump, een manier heeft ontdekt om slechte genen te isoleren en Klump daar uit wanhoop gebruikt van maakt: Buddy leeft namelijk vrij luidruchtig voort in het onderbewuste van Sherman en verpest zo onder meer een huwelijksaanzoek.
Op een zelfs voor dit verhaal vrij ongeloofwaardige manier komt Buddy vervolgens weer tot leven, maar dan als zelfstandig individu. En nu ik het toch over geloofwaardigheid heb: de wetenschappelijke kanten van beide films zijn allebei op het niveau van 'Flubber', dus verwacht daar niet teveel van. Genetisch materiaal wordt in deze film doodleuk door middel van een aderlating verwijderd en bestaat uit lichtblauwe vloeistof, om maar wat te noemen. Tsja, je moet toch wat want als Sherman telkens 35 jaar moest wachten tot er eindelijk een volgroeide kloon van hem rondliep schoot het niet op met het verhaal. Als komische kapstok heb ik wel ergere dingen gezien.

Er is trouwens nog sprake van een tweede (en in de serie dus derde) wereldschokkende genetische ontdekking, want Klump heeft zelf ook weer een nieuwe uitvinding gedaan, te weten een verjongingsmiddel. Die uitvinding kan een leuk bedrag opleveren voor de universiteit waar Klump werkt, maar Buddy houdt dat liever voor zichzelf en dat levert dus de voornaamste verhaallijn op. Maar waar blijven dan die familieleden?
Wel, die hebben nu allemaal hun eigen kleine sub-plotje: vader Cletus is ontslagen maar wil dat thuis niet opbiechten en claimt met pensioen te zijn gegaan. Het gedoe levert hem echter zoveel stress op dat hij er een erectiestoornis aan overhoudt en dat is dan weer frustrerend voor Ma Klump. Oma Klump heeft een nieuw vriendje en vertelt aan iedereen binnen gehoorsafstand vrijmoedig over haar sexleven. Shermans broer Ernie is gescheiden en woont samen met zijn zoon weer thuis. Hij is jaloers op Sherman maar daar horen we verder vrij weinig over: ik vermoed dat zijn verhaal op de montagetafel is gesneuveld.
Hun 'avonturen' lopen langs en soms door de rode draad, maar in feite staan hun belevenissen los van de rest van het verhaal. Dat zal ook wel komen omdat Eddy al die rollen speelt en het aantal speciale effecten zo nog een beetje binnen de perken kon blijven: als je er op let zie je dat daarvoor meestal de wat goedkopere effecten zijn gebruikt: als Ma bijvoorbeeld met Cletus praat zie je steeds de een in beeld en het achterhoofd (vaak een body double) van de ander. Ze praten wel door elkaar heen, maar truuks als het doorgeven van voorwerpen worden slechts spaarzaam gebruikt. Ook zijn de familieleden niet erg vaak samen in één shot te zien.
Dat wil niet zeggen dat 'The Klumps' krenterig doet met speciale effecten, maar het viel me gewoon op, temeer omdat de publicititeitsmachine het accent legt op de familieleden. Het werkt in ieder geval wel en petje af voor Eddy vanwege die vele honderden uren in de make-up stoel en het lijden onder de hete filmlampen in die dikke pakken en met al die make-up. Met name zijn 'vertolking' van Sherman is knap, omdat hij daar een echt persoon neerzet in plaats van een karikatuur. Helaas is Sherman daardoor meteen ook de saaiste van het stel.

Is deel 2 beter dan deel 1? Nee. Het is best een aardige film, maar het verhaal bevat wel erg veel losse elementen (om zoveel mogelijk grappen kwijt te kunnen) en ik was soms even het spoor bijster. Dat is nu ook weer niet zo'n ramp en er zitten best wat aardige stukjes in, zoals een droom waarin Sherman als ruimtevaarder de wereld probeert te redden (een parodie op Armageddon met verwijzingen naar onder meer Star Wars en Apollo 13), een gigantische hamster die het voorzien heeft op de rector en Buddy Love als blote baby die een vergadering op stelten zet.

Nutty Professor 2: The Klumps is net zo ordinair als deel 1. Borsten, winden, sex en dikke mensen zijn de hoofdbestanddelen in vrijwel alle grappen. Dat het verhaal qua aankleding en wetenschap-op-kinderniveau erg veel gemeen heeft met de Disneyfilm Flubber is des te frappanter. Neem ook gerust de kinderen mee, want die kijken toch niet meer op van grappen over Viagra en hitsige oma's. Trouwens: wie Granny echt de leukste vond kan op www.klump.com een interactieve oma downloaden die op je beeldscherm de beest komt uithangen. Wat de film betreft: het is gewoon ruim anderhalf uur platvloerse lol voor goedlachse types, meer niet.

Score: 6,5/10
Martijn Warnas

(Geloof het of niet, maar bij Martijn is ook eens geprobeerd om al het slechte genetisch materiaal te isoleren. Het leverde een exacte kopie op! De kopie heeft het origineel doodgeslagen met een toetsenbord bij een ruzie over het administrator-wachtwoord van de webserver. Dat was het moment dat ik met mijn bureau in het ketelhok ben gaan zitten. - Ed.)