Als Danny Meehan in de bak terechtkomt wegens rijden onder invloed en het aanvallen van twee agenten wacht hem bepaald geen warm welkom. Meehan was namelijk ooit de aanvoerder van het Engelse nationale elftal. Hij had alles: geld, auto's, roem en vrouwen. Maar omdat hij met opzet een wedstrijd verloor (tegen Duitsland nog wel) werd hij een van de meest gehate mannen van Engeland. Als je dan in de bak terechtkomt, ontmoet je weinig fans...

Nu heeft de directeur van Hare Majesteits Gevangenis Longmarsh toevallig een liefhebberij: een eigen voetbalteam, waarin de bewakers van zijn eigen gevangenis spelen. Hij zoekt ze er zelfs speciaal op uit en steekt een heleboel geld in het team, dat in de landelijke gevangeniscompetitie niet onaardig scoort. Meehan zit dus vanaf de eerste dag tussen twee vuren: een directeur die wil dat hij zijn team gaat coachen en een elftal (met de hoofdbewaarder als aanvoerder) dat er niet over piekert zich door een gevangene te laten commanderen. En zeker niet door hem.
Gelukkig verzint een bijdehante medegevangene een alternatief: om de lieve vrede te bewaren kan Meehan natuurlijk wel een team van gevangenen gaan coachen. Dan hebben de bewaarders meteen een elftal om mee te trainen. Er wordt een datum geprikt voor een echte wedstrijd en daar leeft de hele bak natuurlijk naartoe alsof het de Lady Di-editie van de Playboy is. (Ik weet dat ze dood is, maar dan zou zo'n blad nog wel verkopen. En zeker in een Britse lik.)
Ik snap nog steeds niet waarom de bewaarders dat accepteren, want aan vrijwilligers is bij de gevangenen geen gebrek: een beter excuus om een bewaarder voor zijn klokkenspel te schoppen is haast niet denkbaar! En zo gaat Meehan langzamerhand wat respect verdienen bij zijn medegevangenen, al zijn er dan natuurlijk altijd types die er op uit zijn een wit voetje te halen bij de bewakers. En natuurlijk zijn er ook in de bak mensen die 'invloed hebben', en proberen om de uitslag van zo'n wedstrijd naar hun hand te zetten. Kortom, het ziet er weer naar uit dat Meehan aan alle kanten onder vuur komt te liggen en ongeacht de afloop met iemand ruzie krijgt.

Hoofdrolspeler Vinnie Jones is zelf een ex-voetballer, die via steeds grotere bijrollen in de filmwereld terechtkwam. Niet omdat het nu zo'n aardige vent is: integendeel. Hij speelde dan ook voornamelijk keiharde types in films als "Snatch", "Lock, Stock & Two Smoking Barrels" en "Swordfish". Die rollen kwamen ook aardig overeen met zijn reputatie op het veld. The Mean Machine is zijn eerste echte hoofdrol en hij brengt het er niet slecht van af, al speelt hij dan een aan lager wal geraakte ex-voetballer met net zoveel emoties als een doelpaal. Bovendien heeft hij een sterke ondersteunende cast om zich heen, met namen die ons misschien niet zo bekend in de oren klinken maar waar al aardig wat jaartjes acteerervaring achter schuil gaan. In dit land zegt dat nog niks, maar in Engeland wel.

Dit is een tamelijk harde film, maar het blijft ook goed te doen als je niet van voetbal of al te gewelddadige taferelen houdt. Ik zie Jones nog niet zo snel een comedy doen, maar dat neemt niet weg dat hij goed is in de rol die hij hier speelt. Het verhaal is goed opgezet en wordt lekker vlot verteld. Jammer alleen dat ik nog steeds een tamelijk onsmakelijk beeld voor ogen heb van de uitwerpselen die Meehan tijdens zijn eerste corveedienst op moet vegen. Tip: als ze over een bezem beginnen even 30 seconden je ogen dichtdoen. Maar wel gaan kijken.

Score: 8/10
Martijn Warnas