Er was ooit ook een podcast. Klik hier

Brandweermannen zijn nogal gek op zichzelf. Ze maken er geen geheim van dat ze het leuk vinden om in grote rode auto's door de stad te scheuren en vervolgens met water te spuiten. Bovendien is het een clubje dat nogal aan elkaar klit. Maar goed, we vergeven het ze graag: ze doen nuttig, gevaarlijk werk en in tegenstelling tot de politie hoor je van de brandweer nooit dat je keukenbrandje 'momenteel geen prioriteit heeft' of 'dat wij kleine vuurtjes gewoon accepteren als maatschappelijk verschijnsel' of 'dat de brandweer nu eenmaal niet overal kan zijn'. De brandweer staat ook niet met een infraroodkijker te loeren of jij stiekem een rookmelder in je wagen hebt, ook erg sympathiek.
Brandweermannen kunnen dus wél trots zijn op hun werk en bovendien vormen ze een dankbaar onderwerp voor filmmakers want als er iets spectaculair is, dan is het toch wel brand, explosies en reddingswerk. Nu is er al een hele goede film over dit onderwerp, namelijk Backdraft (1991, Kurt Russell) en je ontkomt er niet aan om dan een vergelijking te maken. Vooruit dan maar...

Het verschil is dat in Backdraft het vuur bijna een personage is, of in elk geval de tegenstander zoals het water dat was bij The Poseidon Adventure. Ladder 49 is daarintegen meer een biografische film: dit is het verhaal van brandweerman Jack Morrisson, vanaf het moment dat hij als leerling voor het eerst een kazerne binnenkomt tot het moment, jaren later, dat hij bij een gigantische brand in een fabriek zijn zoveelste redding verricht en daarbij ernstig in de problemen raakt. We zien hoe Jack (Joaquin Phoenix) het vak leert, een vrouw ontmoet, vader wordt en collega's verliest. Kortom, we leren hem kennen. Oh, Jack heeft ook een chef. Die wordt gespeeld door John Travolta en die doet dat, zoals vrijwel altijd, heel goed. (Je zou haast denken dat we ook eens wat Nederlandse acteurs naar die Scientology-sekte moeten sturen...)

Het lastige van Ladder 49 is dat er weinig aan mankeert, behalve iets fundamenteels: het verhaal. Het wordt weliswaar op een handige manier verteld, maar uiteindelijk is dit niets meer dan het levensverhaal van een (ook nog eens fictieve) brandweerman. En nu wil ik niet kinderachtig doen, maar zou je in dat geval niet beter kunnen kiezen voor een brandweerman met een iets opmerkelijker verhaal? Eentje die de ondanks hoon van zijn collega's de schuimblusser uitvindt? Eentje die zijn eigen familie moet redden? Voor mijn part eentje die gedwongen wordt om de kazerne met zijn collega's erin aan te steken? Maar nee, Jack Morrisson is in geen enkel opzicht bijzonder, behalve dan dat hij een goede brandweerman is. Dat is bijzonder genoeg maar niet voor een film. Voor brandweerlieden zal deze film overigens een stuk interessanter zijn, al zie je Jack voornamelijk blussen en zuipen, en nooit eens bezig met onderhoud of zelfs maar het redden van een kat uit een boom. Dit verhaal mist eigenlijk een extraatje, datgene wat Alfred Hitchcock altijd een MacGuffin noemde: iets, dondert niet wat, waardoor een verhaal op gang komt en karakters een motivatie krijgen om iets te doen wat ze normaal niet zouden doen. Voorbeeldje: de ring in Lord Of The Rings. Het hoeft niet veel te zijn, maar hier ontbreekt het volledig en daarom komt Ladder 49, ondanks de geweldige actiescènes en het uitstekende acteerwerk, helaas niet hoger dan een zeven.

Score: 7/10
Martijn Warnas