Er was ooit ook een podcast. Klik hier

Bij een film met Al Pacino moet het raar lopen, wil die slecht zijn. Tot Any Given Sunday had ik een onbegrensd vertrouwen in 's mans vermogen om goede scripts uit te kiezen, maar evenzogoed ga ik nog steeds met een gerust hart in de zaal zitten als Al op de rol staat.
In Insomnia speelt hij Will Dormer, een rechercheur uit Los Angeles die voor een bijzondere moordzaak naar het gehucht Nightmute afreist. Dat plaatsje ligt diep in Alaska, ruim binnen de poolcirkel. In de winter wordt het nooit licht en in de zomer, als Dormer er is, wordt het nooit donker. En dat is nu precies wat hem opbreekt: door het voortdurende licht en de bedroevende kwaliteit van de blindering in zijn hotelkamer doet hij geen oog dicht. Zelfs een ervaren agent als Will gaat dan fouten maken, die hem in dit geval lelijk op zullen breken.

De zaak betreft de moord op een zeventienjarig meisje. Samen met zijn collega 'Hap' (Martin Donovan) komt Dormer assistentie verlenen aan de plaatselijke politie. De jonge, vrouwelijke rechercheur Ellie Burke (Hilary Swank) is daar erg blij mee, aangezien ze een groot bewonderaar is van Dormers aanpak. Zelf mag ze alleen overtredingen vervolgen, dus meekijken bij een echte moordzaak vindt ze prachtig.
De relatie met Hap is overigens erg slecht: beide rechercheurs hebben de dienst Interne Zaken op hun nek, omdat ze allebei wat regels overtreden hebben. Hap heeft net verteld dat hij van plan is aan het onderzoek mee te werken, maar dat ziet Will niet zitten. Als blijkt dat hij wel eens in de fout is gegaan kan elke boef die hij tijdens zijn lange carrière achter de tralies heeft geholpen bij de rechter om vrijlating vragen. Kortom, Will kan zijn collega wel schieten.

Aanvankelijk richt het onderzoek zich op het vriendje van het dode meisje. Die wordt uit de klas geplukt, maar lijkt totaal niet onder de indruk van de moord of van het verhoor. Als dan onverwacht de schooltas van het meisje wordt gevonden, besluit de politie een val te zetten: de tas wordt teruggebracht en via de radio wordt bekendgemaakt dat de politie naar het ding op zoek is, in de hoop dat de moordenaar dan naar die plek komt.
Wel, de truuk werkt. Helaas blijkt er een onverwachte ontsnappingsroute te zijn, waardoor Will en zijn collega's in de achtervolging moeten. Door een combinatie van dichte mist en gebrek aan slaap doet Will vervolgens iets heel stoms: hij schiet zijn collega neer. En hoewel dat echt een ongelukje was, lijkt het Will mede in verband met de ruzie verstandiger om dat maar in de schoenen van de moordenaar te schuiven. Dat betekent niet alleen liegen, maar ook rommelen met bewijsmateriaal. En dat terwijl hij al vier dagen niet geslapen heeft, tijdens een moordonderzoek waar vier rechercheurs aan werken, waaronder eentje die je als een schoothondje volgt!

De moordenaar wordt gespeeld door Robin Williams in een zeldzaam ingetogen rol. Het heeft niet zoveel zin daar diep op in te gaan, aangezien hij ook vrij weinig 'screentime' heeft. Da's jammer, want tijdens die ene confrontatie zie je echt twee grootmeesters aan het werk.

Insomnia is een goed gestructureerde film. De regie is van Christopher Nolan, die na de thriller Memento in Hollywood geen kwaad kon doen. Ook nu levert hij weer een strakke film af, al heeft dit verhaal geen tijd-truukjes of andere gimmicks. (Memento werd met een soort hinkstapsprong in de tijd verteld.) Er valt eigenlijk helemaal niks over te mopperen, al vindt een goede recensent altijd wel wat. Ik heb het volgende: voor een man die al vier dagen niet slaapt doet Dormer wel erg weinig moeite om toch even een tukkie te doen. Een andere kamer vragen bij de receptie is toch wel het minste. Je verwacht van een hotel binnen de poolcirkel toch dat er meer voor het raam hangt dan een rolgordijntje van crêpepapier! En dan vroeg ik mij nog af of een achternaam als Dormer en de plaatsnaam Nightmute misschien woordgrapjes zijn in een film over een man die niet kan slapen in een stadje waar het niet donker wordt. Maar goed, dat is muggenziften. Oh ja, je moet ook niet verwachten dat je met het zweet in je handen komt te zitten, tenzij je bij het buffet een colabeker met koffie laat vullen ofzo. Er zijn niet zo heel veel echt spannende scènes (dus met messen in het donker en dreigende violen) al wil dat niet zeggen dat dit een saaie film is.

Insomnia is boeiend, duidelijk verteld, meeslepend en heeft een grote portie Pacino met een toefje Robin Williams. Wat wil je nou nog meer?

Score: 8/10
Martijn Warnas