Andie Anderson is een frisse jonge vrouw, ongetwijfeld in het bezit van maandverband met vleugeltjes, die schrijft voor Cosmopolitan. In de film noemen ze het blad anders, maar daar trappen wij niet in.
Omdat zo'n vrouwenblad voortdurend op zoek is naar stompzinnige artikelen (20 Manieren Om Je Vensterbank Anders In Te Richten, Welke Pleisters Passen Bij Jouw Huidtype, Is Jouw Vriend Een Seriemoordenaar, enzovoorts) laat Andie zich inspireren door een van haar vriendinnen. Deze vrouw wordt voortdurend door mannen aan de kant gezet en snapt absoluut niet waarom. Om zulke vrouwen te helpen (en om het blad te vullen) gaat Andie een relatie aan met een man, waarbij ze zoveel mogelijk fouten maakt. De bedoeling is dan ook dat hij binnen 10 dagen de benen neemt.

Tot zover kan het allemaal nog, maar om een of andere reden vonden de makers het nodig om het achtergrondverhaal van de man in kwestie als volgt op te bouwen: hij heet Ben, hij werkt voor een reclamebureau en stomtoevallig sluit hij met twee collega's een weddenschap af die er op neer komt dat hij binnen10 dagen een vrouw smoorverliefd op hem kan krijgen. Waar hep dat nou voor nodig? Zo wordt het hele verhaal op slag ongeloofwaardig, terwijl een film over een vrouw die een man tot waanzin drijft juist aangenaam realistisch zou zijn.

Andie maakt een heleboel 'fouten' die stuk voor stuk voor mannen zeer herkenbaar zijn. Zo eist ze dat hij iets te drinken haalt bij de climax van een sportwedstrijd, belt ze naar zijn werk voor onzinnige privé-zaken en zoekt ze ruzie met andere kerels om hem vervolgens voor de vechtpartij op te laten draaien. Ook zet ze zijn huis vol met rommel zoals planten en knuffelbeertjes en verpest ze zijn wekelijkse pokeravondje met zijn vrienden. Weliswaar zijn het geen van allen dingen die mijn vriendin me ooit geflikt heeft, maar het kwam me toch allemaal erg bekend voor. Dat is dan ook de troefkaart van deze film, die verder precies zo verloopt als iedere andere romantische komedie. Een klassieker is dit echter zeker niet. Ik probeer het woord 'voorspelbaar' te vermijden omdat ik het de laatste tijd wel erg vaak moet gebruiken, maar helaas is het ook deze keer weer een onvermijdelijke typering. Daarnaast hadden de dialogen een stuk pittiger gekund, evenals de plagerijtjes van Andie. Ik kom niet verder dan een krappe voldoende, voornamelijk dankzij de herkenbare materie.

Score 5,5/10
Martijn Warnas