Ooit was ik lid van The Flying Dutchman, de Nederlandse Star Trek Fanclub. Dat ik de contributie beter aan het Leger des Heils had kunnen schenken ontdekte ik nadat ik de eerste clubbladen had ontvangen. Maar toen ik op de HCC-dagen een standje van TFD zag, bemand door een aantal vertegenwoordigers van de club, heb ik acuut mijn lidmaatschap opgezegd. Gottegot, wat een losers. Daar wilde ik echt niet bij horen. (Het was echt een schok: hij heeft zijn uniform daarna ook nooit meer gedragen... - Ed.)
Scenarist David Howard heeft waarschijnlijk soortgelijke ervaringen, want hij schreef hij het verhaal voor Galaxy Quest. In sommige persberichten wordt gezegd dat het gaat over 'series zoals Star Trek'. Nou geloof me, het gaat in elk geval NIET over Babylon 5, Sea Quest of zelfs maar Dr. Who. Hier wordt de draak gestoken met Star Trek en wel specifiek de originele serie.
De acteurs van Galaxy Quest, een serie over de bemanning van een
ruimteschip, hebben twintig jaar nadat de serie is gestopt nog steeds
erg veel fans. Ze schnabbelen er lustig op los door in hun kostuums
aanwezig te zijn op fan-bijeenkomsten en daar handtekeningen uit te
delen. Met name Jason Nesmith (Tim 'Tooltime' Allen) geniet van zijn
heldenstatus: hij was Commander Peter Quincy Taggert, gezagvoerder van
de NSEA Protector.
De 'bijfiguren', zoals de rondborstige verbindingsofficier Gwen DeMarco
(Sigourney Weaver, die er heel anders uit ziet dan we van haar gewend
zijn) en de buitenaardse wetenschapper Dr. Lazarus (Alan Rickman) hebben
er al lang geen lol meer in, maar het geld is goed. Zo is Tommy Webber,
die als klein jochie het ruimteschip al mocht besturen (inderdaad, een
soort Wesley Crusher) inmiddels een volwassen vent. Sir Alexander Dane,
die Dr. Lazarus (zeg maar Spock) speelt, is het meer dan zat om als serieus
acteur toch voornamelijk te worden herinnerd in een rol van twee decennia
geleden. Wie zijn catchphrase 'Bij de hamer van Grabthar' noemt, loopt
zelfs grote kans op een pak slaag. Moet je net SF-fans hebben... het is
een wonder dat Leonard Nimoy nog nooit iemand heeft doodgeslagen: die
moet nog elke dag 'that is illogical, captain' aanhoren. (Toen jij
hem ontmoette zei je 'Nanu-nanu'. Vond-ie OOK niet echt leuk... - Ed.)
Tijdens een van de fanclubdagen wordt Nesmith benaderd door vier eigenaardige figuren die hem vragen mee te komen op een missie. 'Wij zijn Thermianen uit de Klatu nevel en hebben uw hulp nodig.' Aangezien de vier nauwelijks gekker overkomen dan de rest van de aanwezigen (je kunt je wat voorstellen bij Star Trek-fans, nietwaar?) denkt Nesmith dat het gaat om de zoveelste schnabbel: het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat hij meespeelt in een amateuropname in iemands garage.
Al snel blijkt echter dat de Thermianen echte buitenaardse wezens zijn. Ze hebben de signalen van aardse TV-zenders opgevangen en beschouwen de avonturen van het ruimteschip NSEA Protector en haar bemanning als documentaires. En aangezien de Thermianen technisch erg handig zijn maar zich door hun huidige vijand compleet in de luren laten leggen, willen ze graag assistentie van 'Commander Taggert'. Voor hij het weet is Nesmith aan boord van een exacte replica van de NSEA Protector en al snel komt hij er achter hoe de vork in de steel zit. Ook de rest van het ensemble komt erbij en zo ziet een groep acteurs zich dus geconfronteerd met de uitdaging van hun leven: net zo goed zijn als de karakters die ze speelden, in de strijd tegen een reuzensprinkhaan met Klingon-achtige trekjes en een tamelijk eendimensionale levensvisie: Thermianen pesten.
Dit is een bijzonder geestige film. Bij die-hard Star Trek fans zal het wel even pijn doen, maar het kan nooit kwaad om die mensen hardhandig de waarheid te vertellen. Overigens zijn niet alle grapjes authentiek: William Shatner (de acteur die Kirk speelde) had veel meer relativeringsvermogen dan Nesmith, die een gevoelig lesje leert als hij stiekem hoort hoe zijn fans echt over hem denken. Wel lijkt de NSEA Protector in meer dan één opzicht op de Enterprise en hebben de Thermianen het schip érg gedetailleerd nagebouwd van de TV-serie. De transporter werkt daarentegen weer heel anders: in plaats van op moleculair niveau te worden verzonden wordt men hier in gelatine ingepakt en rechtstreeks de ruimte ingeschoten. De eerste keer is dat vrij traumatisch, al vindt de onverstoorbare Fred Kwan (die de rol van 'Tech Sergeant Chen' speelde) het allemaal wel geinig. Hij krijgt ook een relatie met een van de buitenaardse wezens, die wel erg lekker strak in haar lycra pakje zit. De per ongeluk meegelifte Guy Fleegman knijpt hem echter als een ouwe dief, aangezien hij ooit een figurant was in de serie en al voor het eerste reclameblok het loodje legde. En iedereen weet wat er gebeurt met naamloze figuranten, met name op gevaarlijke missies...
Hoewel het gaat om een persiflage van een bordkartonnen sci-fi serie, is Galaxy Quest allesbehalve amateuristisch: Industrial Light & Magic heeft het er maar druk mee gehad en er is een aantal erg spectaculaire opnames te zien, zoals een monster dat uit rotsblokken bestaat en de achtervolging door een mijnenveld. Ook de bad guys zijn met de nodige aandacht bedacht en vormgegeven. Hoewel in alle opzichten een parodie is dit geen tweederangs produktie geworden. Sterker nog: dit is zo'n zeldzaam geval van een origineel uitgangspunt, een sterk en compact verhaal, mooie beelden en passend acteerwerk. Dat zie ik te weinig, de laatste tijd.
Score: 9/10
Martijn Warnas
Zie ook https://www.galaxyquest.com
|
Alle informatie op Warnas' Movie Academy is eigendom van Warnas.net en mag niet op een andere manier worden bekeken, verspreid, geciteerd of gebruikt dan door het bezoeken van deze website, behoudens schriftelijke toestemming van de maker, te bereiken via . 
|