Dit wordt een korte bespreking. Misschien heb ik de laatste tijd wat veel films achter elkaar gezien, maar om de een of andere reden heb ik over Frequency weinig te melden. Het verhaal is redelijk origineel, de acteurs zijn niet de minsten, er is spanning en sensatie... maar toch. Ten eerste is het lastig om de film te classificeren: andere recensenten hebben hem ingedeeld in een of meer van de categorieën drama, mysterie, fantasy, science-fiction, thriller en zelfs horror. Zelf neig ik naar thriller met een beetje fantasy, maar voor de rest valt ook wat te zeggen. Niet dat ik Frequency persé in een hokje wil stoppen, maar als ik een dampende mok lichtbruine vloeistof aan mijn lippen zet kan het zonder waarschuwing vooraf maar beter koffie zijn anders verslik ik me van de schrik en zoiets gaat hier ook op.

Het verhaal is nog redelijk lastig uit te leggen, maar door het in stukjes te hakken moet het te doen zijn: John Sullivan (James Caviezel - Any Given Sunday, The Thin Red Line, Wyatt Earp) is in 1999 36 jaar oud en rechercheur in het hedendaagse New York. Hij vindt de ‘ham-radio’ (een kortegolfradio die vroeger vrij populair was, vergelijkbaar met het huidige 27-MC bakkie maar dan met een groter bereik) van zijn overleden vader en gaat ermee rommelen. Al snel krijgt hij een radio-enthousiast aan de lijn die niks blijkt te weten van afloop van de World Series (da’s honkbal, sportvrienden: Amerika is het enige land waar ze dat spelletje enigszins serieus nemen maar dat weerhoudt die Yanks er niet van om over Wereldspelen te spreken. Er deden ook geen buitenlandse teams mee) in 1969 omdat die wat hem betreft nog aan de gang zijn. De heren raken in gesprek en uiteindelijk blijkt dat John spreekt met Frank (Dennis Quaid): zijn eigen vader, een brandweerman die dertig jaar geleden bij een reddingsactie om het leven kwam. Als verklaring voor dit fenomeen noemt de film het Noorderlicht, maar eigenlijk doet dat er weinig toe. Voor mijn part was het een door elfjes betoverde radiobuis.

Vanuit Franks oogpunt is dit verhaal aanvankelijk lastig te geloven: de man aan de andere kant van de verbinding beweert John te zijn, hoewel diezelfde John op dat moment zes jaar oud is en op bed ligt. Aan de andere kant weet de volwassen John wel precies hoe de wedstrijden van de World Series verlopen en heeft hij bovendien nog een tip voor de reddingsactie waar Frank de volgende dag aan deelneemt. Dankzij die tip blijft hij deze keer leven, maar elke wijziging in het verleden heeft gevolgen voor het heden en al snel wordt duidelijk dat dankzij de dood van Frank heel wat dingen veranderden, waaronder de carrièreplanning van een seriemoordenaar die het op verpleegsters heeft voorzien.

Onwillekeurig bedacht ik me hoe het zou zijn om mijn eigen vader (die overigens nog springlevend is) op zo’n manier te spreken:
"Anton, ben jij dat?" (Ja, ik mag mijn vader tutoyeren. Als je echt niks beters te doen hebt dan daarover tegen me te zeuren, ga dan even op de snelweg spelen maar mail me niet - MW)
"Ja Martijn."
"Maar dan dertig jaar geleden?"
"Ja echt, het is nu 1969 en ik heb idioot lang haar. Ik zie er niet uit. Later zul je daar nog een foto van hebben en elke keer als je daarnaar kijkt pis je zowat in je broek."
"Tjonge... ongelofelijk."
"Ja, ongelofelijk."
"Ja."
"..."
"Hallo? Martijn?"
"Zeg eh, ik moet maar weer eens ophangen want op SBS6 begint zo meteen een herhaling van Star Trek. Doei."
Tja, wij zijn niet zo van die praters, mijn vader en ik. En in 1969 had hij nog geen laptop waarover hij van alles wilde weten. Misschien dat ik hem nog een goed advies zou geven:
"Oh ja, na de geboorte van je eerste zoon in 1973 kun je je beter laten steriliseren want de tweede wordt anders een mode-ontwerper." Da’s niet waar, mijn broer is lasser maar hij heeft bij ons thuis de kamer met het balkon gekregen en daar aas ik al een poosje op. Aan de andere kant zou ik dan altijd het gras moeten maaien... ik haat grasmaaien...
Kijk, daar heb je het dus! Zie je nou wel dat je beter niet met het verleden kunt rommelen zonder ongelofelijke ellende over je af te roepen? (Als het mogelijk was om het verleden te veranderen, had iemand al lang met meneer Warnas contact opgenomen om iets uit te leggen over zijn EERSTE zoon. Beter bewijs dat tijdreizen nooit mogelijk zal zijn kan ik me niet voorstellen - Ed.)

Score: 7,2/10
Martijn Warnas