Jamal Wallace is zestien, zwart en woont in de Bronx. Hij is daar volkomen op zijn gemak, omdat hij er is opgegroeid en omdat de mensen waarvan je iets te vrezen hebt al lang weten dat er bij hem niets te halen valt. Hij spreekt het 'jargon' van zijn leeftijdsgenoten, is goed in basketbal en kleedt zich zoals de gemiddelde gangster annex rapper. Toch doet hij geen vlieg kwaad.

Jamal (debutant Rob Brown) doet het op school niet bijzonder goed, maar ook niet bijzonder slecht. Dat is opzet: hij is een stuk slimmer dan hij zich voordoet, maar slimmeriken zijn niet echt geliefd in zijn omgeving. Toch verraadt hij zichzelf bij zijn SAT-test (een soort Cito-toets, neem ik aan) door opvallend hoog te scoren. Dat valt zelfs zo op dat een privé-school in een betere wijk hem een beurs wil aanbieden, waarbij het meteen de bedoeling is dat hij het basketbalteam komt versterken. Klinkt goed, nietwaar?

Nu moet ik dus de rol van Sean Connery in dit geheel gaan vertellen. Eigenlijk zie ik dat niet zo zitten. Hoewel veel filmmaatschappijen zonder problemen de clou van hun films vertellen, heb ik met name in dit geval het idee dat je dan teveel weet. Het is allemaal al redelijk voorspelbaar, maar wie blanco de zaal binnengaat kan nog redelijk verrast worden. Ik denk dat ik gewoon mijn kop eens houd. Connery wordt de 'mentor' van Jamal en meer hoef je niet te weten. Ik vond het trouwens een beetje raar dat de introductie van zijn karakter op zo'n geheimzinnige manier gebeurt: alsof wij niet weten dat het Sean is. Ik denk heus niet de hele tijd 'Hee, daar heb je James Bond' maar als hij eindelijk in beeld komt val ik niet echt van verbazing van mijn stoel, al schijnt de regisseur dat wel te denken. (Voor iemand die niets wil zeggen lul je een hoop - Ed.)

Je moet wel lef hebben om deze film niet goed te vinden. Ten eerste speelt Sean Connery er in mee en die man begaat, afgezien van meespelen in The Avengers, toch zelden een misstap. En dan gaat het verhaal ook nog over een jonge zwarte knaap die bovengemiddeld intelligent blijkt te zijn, hoewel hij uit The Bronx komt en dus niet bepaald in een omgeving woont waar het lezen van boeken ernstig gestimuleerd wordt. Daar trekt hij zich niet al te veel van aan en daarom krijgt hij de kans om in een betere omgeving te gaan studeren. Dat doet hij, maar daarbij blijft hij wel gewoon zichzelf. Met andere woorden: dit gaat over een arme, zwarte knaap die eens NIET de rol van paljas of drugdealer krijgt, maar die een voorbeeld is voor zijn omgeving. Dat zie je toch ook niet elke dag, in Filmland.

Overigens vind ik deze film niet slecht dus daar zeg ik het niet om, maar ik wil er toch even op wijzen. Finding Forrester is net een zeehondje: je moet er wel sympathiek tegenover staan. Toch vind ik deze film nogal traag, bij tijd en wijle erg voorspelbaar en het heeft het thema wel erg veel weg van Good Will Hunting, een film van dezelfde regisseur. Sterker nog: Matt Damon (het wiskundegenie dat in Good Will Hunting door Robin Williams begeleid werd) duikt nog even op in een gastrol! Daarentegen is een bedachtzame film zonder autoachtervolgingen of grappige types ook wel eens leuk, op zijn tijd.

Een prima film, maar dan voor de TV of op video.

Score: 7/10
Martijn Warnas