Eerst maar eens even het verhaal van de film, dan kan ik daarna altijd nog een vergelijking maken met een spel dat zo oud is dat je het zonder speciale kunstgrepen niet eens meer kunt spelen op een moderne computer. Niet dat de verfilming van het iets actuelere Lara Croft: Tomb Raider nu zo geweldig was, maar toen ik hoorde dat ze Doom gingen verfilmen nam ik aan dat Jumpman The Movie het volgende project zou zijn. Het is wel duidelijk dat ze hier van andermans naamsbekendheid willen profiteren.
In het jaar 20nogwat is in de woestijn van Nevada een soort doorgang naar Mars ontdekt; denk aan Stargate SG-1, dan kom je aardig in de buurt. Het bedrijf Union Aerospace Corporation (die naam mag je meteen weer vergeten) krijgt de exclusieve rechten om op Mars onderzoek te gaan doen en zoals we allemaal weten kun je dat in Science-Fiction-land beter niet aan bedrijven overlaten want zonder overheidstoezicht slaan ze allemaal meteen aan het klonen en worden er genen gemanipuleerd alsof het niks kost. Bovendien huren ze vervolgens beveiligingsmensen in die nog geen deuk in Zeeuws Meisje kunnen schoppen. En wie mag er vervolgens komen opdraven om met de ontsnapte monsters af te rekenen?
Nou, dat verschilt dan weer per film maar in dit geval is het een groep mariniers, onder leiding van hun Sergeant. Die man heeft verder geen naam, want die had hij in het computerspel ook niet. (Althans, niet in deel één, wel in deel drie. Zeg, houd ik dat gezeik?) Waarschijnlijk hebben ze daarom een acteur gekozen die zelf ook geen naam heeft, namelijk The Rock. Overigens vond ik dat een briljante ingeving, want The Rock (voormalig worstelaar en onder andere bekend uit The Scorpion King, The Rundown en Walking Tall) is ook echt zo groot en indrukwekkend dat hij niet zozeer op een mens alswel op een voor een computerspel verzonnen superheld lijkt.
Sarge heeft natuurlijk een aantal mariniers bij zich, die ik niet allemaal zal beschrijven omdat je het toch niet bij kunt houden. Ik licht er alleen twee uit, namelijk de ongure Portman (onguur omdat hij vet haar en slechte tanden heeft, een kenmerk van veel boeven in films) en de licht getraumatiseerde Reaper. Portman krijgt een boevenrol toebedeeld omdat hij een beetje zeurt (terecht, overigens - je zou mij eens moeten horen zeuren als ik in een riool op monsterjacht moest) hoewel de man toch keurig zijn orders opvolgt en zijn maten rugdekking geeft.
Met Reaper is weer iets anders aan de hand: een van de wetenschappers op Mars is zijn zus, met wie hij al tien jaar geen contact heeft gehad. Wat Sarge betreft mag hij deze keer dus thuisblijven, maar Reaper komt toch mee.
Die zus is op haar beurt weer het 'pittige vrouwtje', want dit soort verhalen kan niet zonder een vrouwelijk karakter (meestal een arts of een onderzoeker) die ongewapend achter de helden aan loopt, bij voorkeur met ontblote bovenarmen. Zij mag dan wachtwoorden intikken, geheimen ontdekken in verlaten laboratoria en uiteraard moet ze tegen het eind van het verhaal gered worden. Nou, dan zijn we er wel zo'n beetje wat de cast betreft.
Dat ik nu een hele lijst met clichés afratel wil niet zeggen dat Doom per definitie voorspelbaar is. Hoewel dit een typisch gevalletje 'Last Man Standing' is (zie mijn review van Mindhunters of films als Hollow Man, Wrong Turn, Deep Blue Sea, Alien Vs. Predator en ga zo maar door), is er duidelijke wat moeite gedaan om het achtergrondverhaal uit het spel ook weer te geven. Weliswaar komt die magische poort naar Mars geheel uit de lucht vallen, maar er gebeurt meer dan 'Pas op, achter je!' en bovendien heeft het verhaal tegen het einde nog een leuke twist.
Overigens is dit heel duidelijk een horrorfilm, laat dat glashelder zijn. Ik ben daar geen fan van en ik moet bekennen dat ik soms iets langer naar mijn aantekeningen heb gekeken dan strikt noodzakelijk, maar spannend is het wel. In Amerika is hij geclassificeerd voor 17 en ouder en daar zag ik de redelijkheid wel van in, al zou het die Yanks kennende ook best met de blote ellebogen van dat vrouwtje te maken kunnen hebben...
Goed, nu even over het spel. Fans zullen blij zijn om te horen dat het stikt van de verwijzingen en details, zoals de BFG (Big Fucking Gun), een karakter met de naam Carmack, veel monsters uit het spel (maar geen Rode Baronnen) en als hoogtepunt ongeveer 6 minuten actie vanuit hetzelfde perspectief als het spel. Dat betekent dus een first person perspectief waarbij je alleen het wapen in beeld ziet, waarbij je door de gangen dwaalt en waarbij mensen die last hebben van DIMS (Doom Induced Motion Sickness) hun lol weer op kunnen. Ik heb alleen niemand gezien die zijn rocketblaster als een springstok gebruikt en er zweven ook geen powerups of kogelvrije vesten in donkere hoekjes.
Voor mij hoefde het niet zo nodig, deze verfilming. Weliswaar is Doom een klassieker, maar ik had Half Life: The Movie eigenlijk een stuk leuker gevonden. Dat verhaal over virussen waardoor mensen in zombies veranderen, dat hebben we immers al honderden keren gezien. Daarnaast was het voor mij iets te onsmakelijk, al besef ik dat ik daar vaak iets te moeilijk over doe. Laat ik het dan zo zeggen: binnen het genre mag Doom er zeker zijn.
Score: 7,5/10
Martijn Warnas
|
Alle informatie op Warnas' Movie Academy is eigendom van Warnas.net en mag niet op een andere manier worden bekeken, verspreid, geciteerd of gebruikt dan door het bezoeken van deze website, behoudens schriftelijke toestemming van de maker, te bereiken via . 
|