Jongens, zet de radio even harder. Warnas gaat de nieuwe film van Britney Spears bespreken! Zoek een bandje, een cassettebandje! Hij gaat er gehakt van maken, wedden?

Niet, dus. Oh, over Crossroads kan ik kort zijn: het is een doorsnee roadmovie met 'coming of age'-motief, om het zo maar eens te zeggen. Maar wat Spears betreft was ik vrijwel blanco en u bent natuurlijk benieuwd hoe ze het doet. Laat ik het nou eerst even over die film hebben, dan roddelen we daarna over Britney zelf.

Het wordt Spears redelijk makkelijk gemaakt om te schitteren: er zijn drie meisjes, waarvan zij de slimste, de aardigste en de blondste is. De andere twee zijn respectievelijk een bitch en een sletje, waar Lucy, Spears karakter in de film, al jaren bevriend mee is.
Die vriendschap is rond hun tiende zo goed dat ze een kistje begraven als een soort tijdcapsule, met de afspraak het op te graven op de avond van hun afstudeerfeest. Tegen die tijd is de vriendschap echter ernstig bekoeld: Kit, het zwarte meisje, is onuitstaanbaar geworden. Mimi, de woonwagenbewoonster, is zwanger. Lucy is daarentegen Valedictorian, oftewel de slimste van het afstudeerjaar. Haar vader (Dan Akroyd, nooit te beroerd om de bezorgde vader te komen spelen) heeft haar echter zo gepushed om goed te studeren dat de leuke kanten van het leven een beetje aan haar voorbij zijn gegaan. Bovendien is ze benieuwd naar haar moeder, die toen ze drie was de benen heeft genomen.

Als Mimi aankondigt naar Los Angeles te gaan voor een auditie als zangeres, besluiten Kit en Lucy mee te gaan. Kit wil namelijk naar haar vriend, die in LA studeert, en Lucy wil een stukje meerijden richting haar moeder. Voor het vervoer zorgt Ben, een muzikant met een oude auto die het kennelijk aandurft zonder oordoppen met drie meiden op stap te gaan. Dat lost hij trouwens op door hardrock te draaien, waar door de dames dan ook over geklaagd werd. Ben werd voor mij op slag een sympathiek karakter toen hij aangaf misselijk te worden van Britney's muziek! Jaja, deze film kent ook een paar momenten van zelfspot.

Iedereen is natuurlijk benieuwd naar de vrijscènes, dus die pak ik er ook maar even bij: aan het begin van de film hebben Lucy en haar nerderige studiegenoot Dinges besloten om 'het' met elkaar te doen en elkaar zo te ontmaagden. Dinges snapt zelf niet hoe hij aan de mazzel komt, maar dat feest gaat dankzij Lucy op het laatste moment niet door. Ze houden immers niet echt van elkaar en dat is een Spears-doctrine, weet u nog? Die jongen loopt dus een enorm mazzeltje mis, want voor een meisje dat nog maagd is weet Lucy verdomd goed wat mannen goed doet.
Haar herkansing krijgt ze natuurlijk met Ben, die vanaf het eerste moment als een blok voor haar valt. Dat kun je alleen al zien aan de manier waarop hij netjes de deur openhoudt en haar tas draagt.
Het muzikale gehalte van de film is overigens erg laag, zeker vergeleken met een soortgelijk zangeresjes-starvehicle, 'Glitter' met Mariah Carey. Spears zing twee deuntjes, één in een Karaokebar waar zij haar talent ontdekt en één in de auditie aan het eind van de film, waarbij ze natuurlijk iedereen van de sokken blaast met een liedje dat ze pas één keer heeft gehoord en wat ze zingt met een bandje waar ze nooit mee heeft kunnen repeteren. Maar daar blijft het dan ook bij, gek genoeg. Niet dat ik daar niet dankbaar voor ben, trouwens...

Maar nu over Britney. Tot een maand geleden had ik nooit van haar gehoord. Sindsdien heb ik vernomen dat het een zangeresje is dat zich heeft voorgenomen om maagd te blijven maar tegelijk een bijzonder sexy imago probeert uit te stralen. Dat komt natuurlijk tamelijk hypocriet over. Uit een interview in Salon had ik begrepen dat ze door haar ouders in de showbusiness is geloodst, daar gruwelijk is verpest en dat ze het in het dagelijks leven nauwelijks een normaal functionerend mens te noemen is. Dat kan ik haar dan ook niet echt kwalijk nemen. Zo hebben ze Jennifer Lopez ook gek gekregen. Die eist nu zestien soorten bronwater in de kleedkamer. Zulk gedrag is niet goed te keuren, maar ik ben filmcriticus, geen reclasseringsambtenaar. Kortom, ondanks de slechte berichten over haar persoontje kon ik blanco de zaal binnen gaan. De verleiding om een cynisch stukje te schrijven en via een vernietigende review meteen je mening te geven over zulke popsterretjes is natuurlijk groot, maar daar zit ik hier niet voor. Sterker nog, ik vrees dat ik een vrij schokkende conclusie moet trekken: dat acteerwerk van Spears... is zo slecht nog niet!
Laten we wel wezen: in zo'n rol moet je verlegen lachen, aanstekelijk dansen en aandoenlijk huilen en dat komt er allemaal netjes uit. Julia Roberts doet in de meeste films ook niet gek veel meer en daarbij ligt iedereen in katzwijm. Welbeschouwd is het aan Spears te danken dat dit suffe, voorspelbare, rammelende verhaal nog enigszins te pruimen is! Jaja, dat had je niet gedacht hé? Ik ook niet, eerlijk gezegd. Maar ik kan niet anders dan eerlijk zijn. Het zou me sterk verbazen als Spears meer in haar mars had, maar wat mij betreft kan ze beter acteren dan zingen. Met betere scripts zitten er best nog wat films in.

Score: 6/10
Martijn Warnas