Dit is een kinderfilm, mocht u dat nog niet geraden hebben. De titel doet het ergste vermoeden: niveau tik-tak, voor de kenners. Maar dat valt heel erg mee!

Het begint, zoals wel vaker bij kinderfilms, met een excentrieke professor. Voor een profielstudie naar deze types verwijs ik graag naar mijn review van Flubber, op archief bij het Nederlands Instituut der Letteren. Deze man produceert een drankje waarmee mensen in vissen veranderen. Ik kwam wat later binnen dus ik heb geen idee wat daar het nut van is, maar hij zal de Week van Willibrord wel op TV hebben gezien en daar paal en perk aan hebben willen stellen. Ik noem maar wat. Gelukkig is deze man zo slim om ook meteen een tegengif te produceren, dan is dat maar vast gebeurd.

De kinderen c.q. helden in dit verhaal zijn de kleine Stella en de jochies Chuck en Fly. Stella krijgt per ongeluk het middel binnen en verandert in een zeester. Fly heeft dat helemaal niet door en gooit in een behulpzame bui Stella in zee. Als hij beseft wat hij gedaan heeft, neemt hij zelf ook een slok van het middel en gaat hij naar haar op zoek. Chuck blijft aanvankelijk bij de professor, maar slaat al snel overboord. Omdat hij niet kan zwemmen maar wel slim is, neemt hij onder water een slok 'toverdrank'. En zo gaat de film dus verder met in de hoofdrol een zeester met staartjes, een makreel met een petje en een kwal met een bril. Kinderfilmlogica, ik ben er dol op. Het vertelt zo makkelijk na he...

Helaas slaat samen met Chuck ook een fles met het tegengif overboord. Die komt in handen van twee nietsvermoedende vissen, een haai en een eh... een geenhaai. Zo een die de tanden van een haai schoon houdt zonder zelf het risico te lopen een maaltijd te worden. (Een pilootvisje dus, Midas... - Ed.) (Goed zo Ed, toch niet voor niets twee jaar in een viskraam gestaan - MW) Op vissen heeft het tegengif een eigenaardig effect: ze veranderen niet in mensen, maar ze worden wel eens stuk slimmer. Zo kunnen ze opeens praten. Vlaams, om precies te zijn!
Ik heb nu al bij een paar nasynchronisaties gemerkt dat Vlamingen worden gecast als boeven. Terwijl Vlaams toch niet echt schurkachtig klinkt. Nederlands klinkt daarnaast wel extra braaf. U moet eens op de koffie komen, dan doe ik dat leuk voor. Maar ja, dit is tekst he. En u weet lekker niet waar ik woon.

Joe (de niethaai) wordt de boef van het verhaal. Hij wil geld, macht, aanzien en nog slimmer worden. Daarvoor heeft hij dus extra toverdrank (tegengif dus) nodig. Hij mobiliseert een leger van krabben en andere zeebewoners en begint te broeden op een plan om de mensenwereld te veroveren.

Deze film bevat een paar bijzonder complexe shots, die duidelijk laten zien dat de computer een handje geholpen heeft. (Voor het computertijdperk lieten animatoren het namelijk wel uit hun hoofd om de camera te laten ronddraaien en zwenken, want dat is bijzonder lastig te tekenen.) In ieder geval levert het mooie plaatjes op, met composities die soms een knipoog bevatten naar grotemensenfilms. Goed nieuws voor de vele ouders die, in het weekeinde dat zij de kinderen hebben, naar dit soort films moeten.
Nu weet ik niks van kinderen, maar volgens mij is Blub geschikt voor kinderen van pakweg vijf tot twaalf. Disneyfilms zijn net even leuker voor volwassenen, maar het had veel erger gekund (denk aan Ratjetoe In Parijs, brrr...) Als ik me verplaats in een jochie van tien (en zo lastig is dat niet voor jou - Ed.) krijgt Blub een dikke voldoende.

Score 7/10
Martijn Warnas