Eerst eens even in de persmap snuffelen. Het is immers een Japans-Russische coproductie, dus voorzichtigheid is geboden. "In de toekomst..." Pfff... wat gebeurt er nu weer in de toekomst? Ruimtewezens, zeker? Een maatschappij waar geweld de norm is? Of weer eens iets leuks met een virus of een kernbom? Het zal mij benieuwen.
"In de toekomst zijn veel mensen verslaafd aan het gewelddadige, illegale computerspel Avalon." Aha! Ik ben meteen wakker. Welke kant zou het op gaan, The Matrix of toch meer Battle Isle? (Die laatste is een film die u vast niet kent, maar dat is uw mazzeltje, geloof me.)

De hoofdpersoon in deze film, die voor bijna 80 procent in zeer artistiek zwart/wit (of eigenlijk sepia) opgenomen werd, is Ash. Deze jongedame (ja, dame) verdient haar geld kennelijk met het spel Avalon, een soort Quake waarbij je in een stoel gaat liggen, een helm opzet en dan voor je gevoel helemaal in die wereld verdwijnt. En dan is het schieten geblazen. Af en toe gaat ze naar huis, kookt daar dan voor haar hond een vorstelijke maaltijd, doet een dutje en gaat dan weer spelen. Ash speelde vroeger in een team, maar tegenwoordig alleen solo. Ze is zo goed, dat ze zich op het hoogste niveau kan handhaven. Op een dag hoort ze dat het spel een geheime level heeft, niveau A plus. (Hoe verzinnen ze het, hé?) Daar kun je alleen komen als je op de juiste tijd op de juiste plaats staat. Daar loopt dan een klein meisje rond, en als je haar achtervolgt kom je in een supergeheime level waar nog nooit iemand uit is teruggekeerd...

De computers in deze film spreken Engels, maar verder is hij Russisch gesproken en zien we Russische acteurs. De regie en het verhaal waren in handen van Japanners, een volk wat zoiets ingewikkelds als Pokémon als kindervermaak ziet. Kortom, dit is geen makkelijk verteerbaar Hollywoodvermaak. En dan ook nog eens grotendeels in zwart/wit. Wie zit daar op te wachten?

Wel, afgezien van het vaste arthouse-publiek zou dit nog wel eens interessant kunnen zijn voor liefhebbers van computerspelletjes. De scenarist had het jargon van die wereld, van levels, punten, archetypes (magiër of dief), werken in teams etc. goed door. Bovendien heeft Ash een leventje wat voor veel die-hard gamers als muziek in de oren moet klinken. Aan de andere kant: dit is dus geen 'spelverfilming' zoals Mortal Kombat of Resident Evil, besef dat goed.

Zelf houd ik wel van een partijtje Quake Arena, maar toch sprak deze film me niet bijzonder aan. Ik kon me niet echt overgeven aan het verhaal. Zou het komen omdat de actrice die Ash speelt als twee druppels water op Anne van Egmond lijkt? Kun jij je iets voorstellen bij Anne op het slagveld, met mitrailleur?
"Hee Anne, ken jij die geschutstoren in veld C-13?"
"Eh nee, kun je het neuriën?"
(Uitleg bij een vergezochte grap: Anne doet een muziekprogramma op zondagochtend, waarbij de mensen die zeldzame liedjes aanvragen het moeten voorzingen - Ed.)
Afgezien daarvan is het verhaal ook niet echt origineel. Ik wil niet overkomen als een soort literair orakel, maar wie toevallig de serie Red Dwarf kent, merkt heel wat overeenkomsten met het spel Better Than Life, of desnoods het Holodeck uit Star Trek. Ook dat leidde af: was het jatwerk of niet?
Een aardig punt is wel dat we het koor wat de titelmuziek zingt, ook daadwerkelijk in beeld krijgen aan het eind van de film, dat zich in de 'echte' (kleuren)wereld afspeelt. Maar om daar nu voor naar de bioscoop te gaan...

Al met al is Avalon zeker niet slecht of saai, maar de complete mix is net iets te eigenaardig om hier een aanrader voor het grote publiek van te maken.

Score: 6,5/10
Martijn Warnas