Ik zal er geen doekjes om winden: het origineel ken ik niet. Shakespeare
heeft me nooit geboeid, als ik heel eerlijk ben. Dat wil niet zeggen dat
ik een RTL 4 fan ben of denk dat Toulouse-Lautrec een voetbalwedstrijd
is, maar ik geef meteen toe dat het een zwakke plek in mijn algemene
ontwikkeling is.
Gelukkig ben ik niet de enige onwetende. Wie het stuk wél kent, heeft
het hoogstwaarschijnlijk ook niet voor zijn eigen plezier gelezen, of
hooguit een TV-bewerking gezien. Kortom, dit lijkt me geen grote
publiekstrekker. Desondanks is het al ontelbare malen bewerkt, verfilmd
en opgevoerd. Wat moet je dan, tegen zoveel hardnekkige bewondering?
Even de feiten op een rijtje: het verhaal is al 400 jaar oud en werd
geschreven door William Shakespeare, om opgevoerd te worden in theaters
waar de voorstelling bijzaak was, mannen vrouwenrollen speelden en het
publiek meer op elkaar lette dan op de acteurs. Van speciale effecten
hadden ze nog nooit gehoord, of het moest een paukeslag zijn om onweer
uit te beelden.
Dat verhaal is omgezet naar een setting van Toscane rond 1900 met
perfect Engels sprekende mensen in nette pakken met strooien hoeden die
zich desondanks doodleuk Theseus noemen, denken dat ze in Athene zijn en
beweren dat ze zijn teruggekeerd van een veldslag in Thebe (of zoiets),
wat erg eigenaardig overkomt. Bovendien spreken ze 'Shakespeariaans',
dus:
"Go, Philostrate,
Stir up the Athenian youth to merriments;
Awake the pert and nimble spirit of mirth;
Turn melancholy forth to funerals;
The pale companion is not for our pomp."
Ik zeg het niet vaak, maar leve de ondertiteling. Zonder de vertaling (die ook vaak op rijm is, al zal die al wel eerder zijn geschreven en was het voor de ondertitelaar van dienst deze keer waarschijnlijk appeltje-eitje) zou ik er geen touw aan vast kunnen knopen en mijn Engels is toch zeer behoorlijk. Thet seey well more pieple, but ai ben d'r rielie kwait koet et. En ik begreep er echt geen flikker van. Terwijl ik toch zonder enige provocatie in het openbaar stukjes uit de opera's van Gilbert & Sullivan pleeg te zingen. Wie een stukje uit H.M.S. Pinnafore wil horen mag altijd bellen, daar zit ik niet mee.
Dan zitten er ook nog volop elfjes, goden en andere magische figuren in dit verhaal. Dat mag best, maar ik kreeg meteen het idee dat bij een kindermatinee voor hoogbegaafden terecht was gekomen. Dit is echt een leuke film voor een dertienjarige meisje met een IQ van 160. Denk ik.
U wilt misschien een korte samenvatting? Was ik al bang voor. Ik zou er
niet blind op varen voor de uittreksellijst, maar wat ik ervan begrepen
heb gaat als volgt: de god Oberon en Titania (respectievelijk
elfenkoning en elfenkoningin) hebben ruzie: Titania heeft een soort
smurfenkind gevangen en Gargame... herstel Oberon wil dat kind. Daarom
geeft hij aan Puck, een duiveltjes-elf met hoorntjes op zijn hoofd, de
opdracht om een bloem op te sporen die, als je het sap ervan op iemands
oogleden laat vallen, die persoon verliefd doet worden op het eerste wat
hij of zij ziet. Puck haalt de bloem, Oberon druppelt dat in de ogen van
Titania en zorgt dat het eerste wat zij ziet een eng beest is, zodat ze
daar verliefd op wordt en Oberon zo dankbaar is als hij de betovering
weer verbreekt dat ze hem misschien die smurf wel geeft.
Ik snap het ook niet helemaal... had hij niet beter kunnen zorgen dat ze
van hém ging houden, om zo zijn zin te krijgen? En wat is er mis met
dronken voeren en stevig aandringen? Generaties mannen hebben daar al
succes mee gehad.
Nu dwalen er ook nog wat verliefde stellen rond in dat bos (afkomstige uit die Engelse enclave) en omdat Oberon zich met hen bemoeit en Puck te pas en te onpas met dat sap laat druppelen, hebben zij een onrustige nacht. Hier laat ik het verder bij, als u het goed vindt. Er gebeurt nog wel meer (de rol van Kevin Kline laat ik geheel onbelicht want voor ik dat heb uitgelegd...) maar de strekking is duidelijk: dit is een sprookje. Het is allemaal erg mooi om te zien (kan ook moeilijk anders met actrices als Michelle Pfeiffer, Calista Flockhart en Anna Friel), maar alles bij elkaar genomen slaat het als een tang op een varken. Dan blijf je zitten met de mooie plaatjes en een flink aantal leuke, zij het onverstaanbare karakters. Is dat genoeg voor een avondje in de bios? Wat mij betreft niet. Maar als je over een jaar weer een stapeltje banden bij de videotheek huurt, kun je deze er best tussen doen. Kun je tenminste zeggen dat je ook wel eens iets intelligents bekijkt.
Score: 6/10
Martijn Warnas
PS let op een van de acteurs in het dorp: de man met de bril en de sigaar in zijn mond. Dat is Willy Tanner (Max Wright) uit Alf! Hij heeft maar een paar zinnen tekst, maar met een ruimtewezen in de garage moet je natuurlijk niet te lang wegblijven. Geinig he?
Oh ja, wie meer wil weten over het verhaal kan naar de volgende website:
https://quarles.unbc.ca/midsummer
|
Alle informatie op Warnas' Movie Academy is eigendom van Warnas.net en mag niet op een andere manier worden bekeken, verspreid, geciteerd of gebruikt dan door het bezoeken van deze website, behoudens schriftelijke toestemming van de maker, te bereiken via . 
|