Er was ooit ook een podcast. Klik hier

Those that can, do.
Those that can't, teach.

Een mooie wijsheid om docenten mee af te zeiken, maar hij is ook van toepassing op boek-, film- en muziekcritici: wel een grote bek over Hollywood, maar nog geen vakantiefilm in elkaar kunnen prutsen. Wat dat betreft vond ik dat ik iets te bewijzen had, al hoeft dat natuurlijk niet meteen avondvullend en met Nicole Kidman in de hoofdrol. Trouwens: geef me een blanco cheque en ik zal eens zien wat ik voor elkaar kan krijgen.

Nu is het zo dat het Sinterklaasfeest bij mijn schoonouders altijd groots wordt aangepakt, met name wat surprises betreft. Sinds ik daar over de vloer kom, is het niveau redelijk gestegen: ome Warnas doet namelijk niet aan knippen en plakken, maar met een computer krijg ik leuke dingen voor elkaar.
Dat leverde dit jaar een kort filmpje op, waarvan het me aardig leek dat eens online te kwakken. Waar hebben we dat Internet anders voor? Natuurlijk valt het in de categorie huisvlijt, maar Mozart speelde ook wel eens enkel voor de lol een uurtje piano.

Het filmpje, van maar liefst ruim zeven minuten, was de Sinterklaas-surprise voor mijn vriendin Birgit. (Een link staat onderaan dit verhaal.) Dat is een lieve meid, maar ze heeft nog wel eens de neiging om op onverwachte momenten terug te vallen op het rollenpatroon van haar ouders. Zo beweert ze dat mannen gloeilampen horen te vervangen omdat haar vader dat altijd deed en zij er dus geen verstand van heeft. Indraaien lukt nog wel, maar nieuwe peertjes kopen verdomt ze dus en daar moet ik dan apart de deur voor uit.
Iets soortgelijks geldt voor aardappelen: hoewel Birgit zelf brood bakt en in een handomdraai muffins, truffeltaarten en driegangenmenu's met zelfgemaakte topinamboursoep serveert, beweert ze dat ze niet weet hoe je aardappels moet koken. "Dat deed mijn moeder ook nooit," zegt ze dan. (Voor ik klachten krijg van Petra: dat is niet uit luiheid want haar moeder kan prima koken, ook aardappels. Maar Birgit lust ze niet gekookt...)
Wil ik dus kruimige eigenheimers, dan zal ik ze zelf moeten klaarmaken terwijl Birgit toekijkt of ze water ziet branden.

Vandaar dus deze instructiefilm voor het vervangen van gloeilampen en het koken van aardappels. Mijn schoonouders zijn daarin de acteurs. Omdat zij net zoveel acteerervaring hebben als ik ruimtevluchten heb gemaakt, koos ik voor een aanpak waarbij ze niet hoefden te spreken: een voice-over legt alles uit. Zoiets doet aan het Polygoonjournaal denken en omdat het filmpje als thema 'jong geleerd, oud gedaan' heeft, heb ik er maar meteen een quasi-oude productie van gemaakt.
Gelukkig heeft mijn montagepakket (Pinnacle Studio 9 Plus) een kant-en-klaar filter om filmbeelden oud te maken: de kleuren worden omgezet naar sepia-tinten en je krijgt er wat krassen bij. Je hoort de stem van Philip Bloemendal er meteen bij, ware het niet dat Philip zelf zowel te duur als te dood is.
Ik heb dus zelf maar een Polygoonstem opgezet en mijn tekst ingesproken met een microfoon en het programma CoolEdit 2000. Daarmee kun je de muisklikken en eventuele versprekingen makkelijk wegsnijden. (Muisklikken? Tsja, ik moest alles zelf doen.)
Om een of andere reden werd mijn 'R' steeds Brabantser, want dat hoge Polygoontoontje is nog vrij vermoeiend. Sommige zinnen moesten achteraf dus overnieuw worden ingesproken, waardoor de toon niet over de hele linie hetzelfde is. Nou ja, linie... krap acht minuten. In de tijd stopt Kevin Kostner net een enkel shot van een man die zijn tanden poetst. Zelf werk ik liever iets sneller.

De muziek was een probleem: weliswaar beschikt Studio 9 over een grote collectie muziek, maar ik had passende deuntjes uit de jaren '30 en '40 nodig, om naar niet te spreken van een leuke mars als introductie. Die marsmuziek vond ik na enig zoekwerk via Emule, de rest van de muziek is geript uit het inmiddels stokoude computerspel Toonstruck. Hoe je dat aan de praat krijgt onder Windows XP is weer een heel ander hoofdstuk, maar als het echt triviaal is kan ik vrijwel alles met een PC.

De opnames duurden een halve dag, waarbij ik een script van twee kantjes beschikbaar had. Daar stelde ik een shotlijst mee samen, evenals als een lijst met requisieten (waaronder twee zakken aardappels en een schemerlamp met afneembare kap). Het voordeel van mijn voice-over aanpak is dat je tijdens de opnames rustig instructies naar je 'acteurs' kunt schreeuwen. Het nadeel is dat je schoonmoeder je dan de hele tijd aan zit te staren.
"Niet kijken, gewoon sokken stoppen! Ron, bladzijde omslaan. En zit niet grinniken, verdomme!"

Al met al ben ik redelijk tevreden over het resultaat, al zullen er weinig disributeurs interesse hebben in vijf minuten uitleg over het koken van een portie aardappels. Voor een film die bedoeld is als surprise ligt dat echter anders. Gezien het budget mag je rustig van een formidabele prestatie spreken en ik betwijfel eerlijk gezegd of Stephen Spielberg onder identieke condities met iets beters voor de dag was gekomen.

Martijn Warnas

Download het filmpje hier, als Windows Media videobestand. Formaat: 2,4 MB. Ik weet dat de beeldkwaliteit niet best is, maar ik ga toch echt geen file van 100 MB hosten met het risico dat ik vandaag of morgen gelinkt wordt vanaf een of ander weblog en al het dataverkeer voor een maand in een paar uur verstookt wordt.